من پسرم نزدیک ۲ سالشه دیگه دارم کم میارم.
اینجا چند تا دوست دارم ولی مگه چقدر میتونم ببینمشون دارم دیونه میشم مثل زندانه برام اینجا
صبح تا شب باید تو خونه باشم 😭از وقتی پسرم بیدار میشه دوست دارم بخوابونمش حوصلشو ندارم دلمم براش میسوزه
چیکار کنم دیگه خسته شدم
کجایین؟
تو غربت نیستم اما با غربت فرقی نداره والا
شوهرمم تا آخر شب سرکار
نی نی بیست روزشه
کجایی مگ
من یکی ۵ساله
یکی ۲ساله دارم
هیشکیم نداریم حتی دوست
خانه سازمانی
خودمم شاغلم
کاش من بتونم برم آمریکا اونجا تو غربت پنج تا بچه میارم سختیشم نوش جونم
من
تازه یکی دیگه هم اومده
الان یکیش ۳ماهشه یکی ۲سال و۷ماه
الان ۲ماهه خودنه پدرمم شهرستان وگرنه دیوونه میشدم
اره منم همينه وضعيتم
بچه سخته حوصلش سر ميره همش خونه
منم الانم دیگه اعصابم نمیکشید خابوندمش طفلیو
میدونم سخته گلم ..ولی خب چاره ایی نیست ..یه مدت صبر کن گل پسرت بزرگ شه بره مهد یا مدرسه. اونوقت توهم راحت‌تر میشی
البته که زندگی تو شهر غریب سختی های خودشو داره
ی توصیه بهت میکنم بذار ی بچه دیگه گیرت بیاد.. نذار تنها باشه.. اینو از درد استخونم میگم.
