من خودم یه مادرم که از اول نمیخواستم بچه دار بشم به خاطر گذشته تلخم...ولی وقتی پسرم به دنیا اومد حتی یه لحظه هم از خودم جداش نکردم ... و نمیتونم دوریش تحمل کنم.. قبل اینکه مادربشم بعضی وقتا حق و میدادم به مامانم و میگفتم شاید حق داشته شاید مجبور بوده...ولی الان که مادرشدم هیچ جوری نمیتونم خودم و قانع کنم ...من بچه که بودم مامانم ولم میکنه و میره من و پدرم و هیچوقتم نخواسته منو ببینه...الان که مادرشدم از اولش همش این تو ذهنمع که چجوری تونسته؟ پس حس مادرانگیش چی؟؟؟چجوری اون حس و خفه کرده؟...کسی هست ت این دنیا ک از بچش بدش بیاد؟؟(:
خب نمیدوتی که از دل مادرت بپرسی هزار تا درد توشه
باید سعی کنی با این قضیه کنار بیای ،ضربه های کودکی خیلی سخته فراموش هم نمیشه فقط باید کمرنگش کنی
خوب تحقیق کن ببین چی بهش گذشته که مجبورشده بزاره بره شاید پدرت نخواسته کلا توروبده به مادرت یا خانواده مادرت بهش اجازه ندادن یا هزارتا مسئله دیگه
پگاه عزیزم شاید شرایطش محیا نبوده ولی می‌خواسته که ببینتت، ولی حتی اگه اینطورم نبوده باشه، خب همه مادرا که مثل هم نیستن ، مثل ما آدما که کلییییی با هم تفاوت داریم .عروسک قشنگم شما از اون دسته مادرای مهربون و مسئولیت پذیری به خاطر همین که کارهای بقیه واست توجیح پذیر نیست😘
نه عزیزم ، ولی بعضیا که احساساتی نیستن با دور شدن کم تر هم میشه اون غلظت احساساتشون، پگاه بین زن های اطراف هم دیدم اینو مثلاً مامان من و زنداییم دقیقا یه تفاوت عمیق توی این موضوع با هم دارن طوری که من مثل الان شما باورم نمیشد اوایل
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
39 ثانیه پیش
40 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
