کی بوده و کجا؟
چه حسی داشتین؟
خودم زمانی که داییم برام لباس می‌خرید💔 وضع مالیمون توپ بود ولی بابام به شدت خسیس.اون زمان بچه بودم ولی بزرگتر که شدم و فهمیدم چقدر از خرج های من و مادرمو خانواده مادریم دادن خیلی ناراحت شدم، البته آدمای خوبی‌ان و نیتشون خیر بود. اگه فقیر بودم آنقدر ناراحت نمی‌شدم ولی اینکه دلشون می‌سوخت برام که بابام خرجمون نمیده خیلی برام سنگین بود و حس مورد ترحم قرار گرفتن داشتم💔
نمیتونم بگمش
اما بخاطرش همین امروز کلی گریه کردم
خیلی خیلی از ظهر کلافه ام
احساس میکنم حالم از خودم بهم میخوره
من این حس رو بیشتر وقتا دوست دارم چون نشون از عمق عاطفه آدما داره بیشتر از اینکه حس حقارت اذیتم کنه از حس رحم و شفقت اون افراد لذت میبرم
و بدتر اینکه طوری رفتار میکردن که من نفهمم ولی حرفاشونو می‌شنیدم مجبور بودم خودمو بزنم به نشنیدن
من چهرم خیلی معصومه و کلا خیلی با غریبه ها گرم نمی‌گیرم بخاطر همین هروقت یکی بخاد راجبم نظر بده همشون میگن دختره معصوم و مظلومو فقیره (فقیر از جنبه مالی نه ها) و من خیلی بدم میادو ناراحت میشم بایت این موضوع
یادم نیست براچی بود ولی تقصیرشوهرم بود انقدگریه کردما
