ببین دوست عزیز.
منم یه بحرانی مث شما پشت سر گذاشتم.
یه آدم معمولی ام. نماز میخونم، و... در عین حال لاک هم میزنم و رنگ شاد و....
در کل کاری ب اینا ندارم، اعتقادات هرکسی ب خودش مربوطه.
ولی جدیدا تو تحقیقات روانشناسی ثابت شده که سلامت انسان علاوه بر بعد جسمانی، روانی و اجتماعی، به بعد معنویت هم احتیاج داره.
این بعد معنویت از نظر هرکسی میتونه متفاوت باشه. یکی مسلمونه یکی مسیحی یکی بودایی.
و منم آخر شبا با خدا درددل میکردم، دوستش داشتم و دارم. ولی یمدت، چون مشکلات زندگیم زیاد شد باهاش لج کردم و دیگه آخر شبا اصلا نه ذکر میگفتم نه دعایی میکردم میگفتم بیفایدس. نماز هم از رو ظاهر میخوندم و دیگه هیچی.
طوری که شاید باورت نشه چون معنویت خودمو گم کرده بودم، روز ب روز افسرده تر میشدم.
منی ک محرم و نامحرم خیلی برام مهم بود، با دونفر دوست شدم (ولی شکر خدا نذاشتم آسیب ها جدی شه)
بعد کم کم ب خودم اومدم، دیدم اینطوری بیفایدس فقط دارم لج میکنم با خودم.
و دقت ک کردم دیدم خدا بازم هوامو داره. خدا خودش دستمو گرفت و از منجلاب نجاتم داد.
فقط کافیه باهاش رفیق باشی تنها کسیه که تک تک حرفاتو میشنوه.
انقد باهاش صمیمی باش اخرشب تو دلت باهاش حرف بزن و ازش معذرت بخواه♥️
من از وقتی ک دوباره کل توکل و امیدمو معطوف کردم ب سمت خدا، بخدا حال روحیم خیییلی بهتره، امید ب زندگیم کمی بهترشده.
خدا تنها کسیه که آغوشش همیشه ب روت بازه.
اگرم اینجا سختی میکشیم، کافیه دقت کنی منشا تمام این بدبختی هامون ما خوده آدم ها هستیم نه خدا.
میدونی منم سر اینا با خودم لج کرده بودم و با خدا قهر بودم.
میگفتم فلانی رو دوس دارم چرا نمیاد تو زندگیم. آخرش اومد و گند زد ب روح و روانم.
میگفتم فلانی آدم خوبیه و... اونم اومد تو زندگیم فهمیدم کیه!
میگفتم چرا این رشته قبول شدم لیاقت من بهتر از اینا بود و افسرده و.. با گذر زمان فهمیدم بهترین رشته متناسب با موقعیتم قبول شدم.
چیزایی ک اصرار میکردم رو بزور گرفتم و پشیمون شدم.
بهت قول میدم حکمتی داره.
مثل آب روی آتیش بودی تو این لحظه برام 🥲❤️خیلی ناراحت بودم نمیتونم وصف کنم چقدر دلگیر بودم از خدا نمیدونی چقدرخدا رو دوست دارم ولی ارتباطم باهاش خیل ضعیفه اصلا نمیتونم باهاش ارتباط برقرار کنم باهاش سردم😞
خواهش میکنم عزیزم.
کاری نداره. خیلی راحته. موقع خواب.، با آرامش دراز بکش، محیطت ساکت باشه و صحبت کن.
من اینجوری میگم، سلام خدا جونم. من دوباره اومدم باهات کلی حرف بزنم و درددل کنم. فقط شنونده خوبی میخوام و میدونم ک حرفامو گوش میدی چون تو رفیق همیشگی منی.
بعد میام شروع میکنم اینجوری میگم.
خدایا فلان بنده ات رو دیدی چجور دلمو شکوند؟ (اینجا هم خودمو تخلیه میکنم سبک میشم و هم میشینم راهکار هارو بررسی میکنم ک عملکرد درستم اون لحظه باید چی باشه؟ ارتباطم و با اون آدم کم کنم یا و....)
یا میام میگم خدایا هدف من اینه ارشد بگیرم، بعد دکترا و... مطمئنم تو دستم رو میگیری.
میشینم شکر گذاری میکنم میگم خدایا شکرت موهای قشنگی دارم. خدایا شکرت که میتونم راه برم و....
برای گناهامم استغفار میکنم و میگم سعی مو میکنم خیلی کمترش کنم.
و از این قبیل حرفا.
به رابطه ی بین خودت و خدا به شکل معامله نگاه نکن. نگومن چون نماز میخونم و ذکر میگم و... خدا هم باید حاجتمو بده و اگه نده عصبانی میشم و...
اینجوری فقط خودت ناراحت میشی.
فقط و فقط درددل کن تا خودت سبک شی و رابطه ات هم نزدیکتر میشه بمرور.
ببخش ک دیر جواب دادم چون دانشگاه و... بودم.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
38 ثانیه پیش
40 ثانیه پیش
41 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
