از بارداری تا آی وی اف های ناموفق من😔😔

ممنون از همه دوستانی که دعای زیبا کردن برام و بهم آرامش دادن.

برگه سونو رو گرفتم و تا رسیدن به مطب دکتر فقط گریه کردم وقتی رسیدم منشی با دیدن حال و روزم بوون سوال فرستادم توی اتاق. خانم دکتر با دیدن سونو ناراحت شد و گفت یه سونو دیگه عصر انجام بده اگه بازم ضربان نداشت فردا برای برداشتن جنین باید بستری بشی. تا عصر مردم و زنده شدم اما نتیجه همون بود. روز بعد بستری شدم و با دارو جنینم سقط شد اما چون جفتش نیومد رفتم اتاق عمل و کورتاژ شدم. جنین رو برای آزمایش ژنتیک فرستادن که دلیل سقط مشخص بشه اما مشکل ژنتیکی هم نداشت.بعد از اون به توصیه پزشکم شیش ماه نزدیکی نداشتم.  بعد از اون موقع نزدیکی درد خیلی زیادی داشتم که دکترا بهم گفتن عفونت داری ولی نه ترشح داشتم نه خارش. پاپ اسمیر میدادم و جواب میگفت عفونت کلامیدیا دارم داروهای واژینالی برام شروع شد حدود سه چهار ماه تا بالاخره جواب پاپ اسمیرم منفی شد اما هنوز درد زمان نزدیکی رو داشتم که دکتر سونو کرد و گفت ضخامت رحمت زیاد شده بعد دو ماه بعد از اینکه دکتر اینو بهم گفت پریودیام با هفت هشت روز لکه بینی بعدش همراه بود که باز احساس میکردم یه مشکلی هست . بعد از پاک شدن از پریود دوم با همسرم نزدیکی داشتم و از روز بعدش شروع به خونریزی کردم و دو هفته خونریزی داشتم که دکترم بعد از سونو گفتش فیبروم داری و باید هیسترو بشی. جراحی انجام دادم بعد از عمل که دکتر اومد بالای سرم گفت رحمت پر از فیبرومهای ریز بوده و نمونه برای پاتولوژی ارسال کردن یک هفته بعد که جواب پاتولوژی اومد و بردم دکتر گفت که جواب پاتولوژی میگه بدخیمی دیده شده وباید یه دوره داروی سرطان رحم استفاده کنی تا ببینیم واکنششون چیه اگه رشد نکنن نشونه خوبیه اما اگه رشد کنن باید درمان رو به سمت تخصصی پیش ببریم. انگار رمق تو پاهام نبود که از اتاق دکتر بیام بیرون ماما بهم کمک کرد و اومدم بیرون تو سالن انتظار نشستم همسرم اومد کنارم گفت چی شد؟ گفتم از خدا بچه خواستم اما بهم سرطان رحم داد. بعد از اون هر کس قضیه من رو فهمید یه چیزی بهم گفت یکی دل داری میداد یکی واقعیت رو میگفت. "این فیبروما رو اکثر خانمای ایرانی دارن نگران نباش" "منم داشتم با هگین دارو خوب شدم" "این دارو رو ماها جواب نمیده" "یه خانمه رو میشناسم با فیبروم دوقلو حامله شده" یک ماه با ترس و امید دارو مصرف کردم و مجدد برای سونو رفتم . سونو شدم و خوشبختانه فیبرومها رشد نکردن و یه دوره بهم ال دی داد و گفت بعد از تموم شدن ال دی احتمالا پریود بدی داری اما به امید خدا مشکلت رفع میشه. پریودی بعد از ال دی بد نبود بلکه وحشتناک بود درد زیاد خونریزی کم و تکه هایی که لخته خون نبون و مثل گوشت بدن بودن و گاهی اندازه کف دست بودن ازم دفع میشد سه روز همینجوری گذشت و پریودیم تموم شد و من خوب خوب بودم دردام تموم شده بودن و من باز به داشتن بچه امید بستم. بعد از شیش که پزشکم گفته بود اقدام نکنید برای بارداری دوباره رفتم دکتر و دارو گرفتم و رفتیم تو فاز اقدام شش ماه طول کشید اما خبری نبود. دکتر گفت شاید به خاطر دوبار جراحی که شدی لوله هات بسته شدن یه عکس رنگی برام نوشت که اینبار با درد زیاد عکس رو انجام دادم و دکتر گفت لوله سمت راستت بسته است و با دارو هم باز نشده ولی لوله سمت چپ بازه و خیلیا هم با یه لوله هم باردار شدن. مجدد دارو اما بعد از شیش ماه هیچی که هیچی. همسرم آزمایش دادن اما ایشون هم مشکلی نداشتن تنها دلیلی که بود pco بودن من بود که خیلی از پزشکا اعتقاد داشتن دلیلی برای ناباروری نیست. کم کم داشتم سی و دو رو رد میکردم که دکتر گفت زمان رو از دست نده و بیا برای آی وی اف. 

عمل پانکجر رو بعد از انجام آزمایشات و دارو درمانی انجام دادم. تعداد تخمک هام رو بهم نگفتن اما ۱۷ تا جنین شد برام. که اکثرشون گرید a بودن. سه ماه بعد رفتم برای انتقال اولم. چهارشنبه ها با مادرم میرفتیم حرم امام رضا ختم سوره مریم برداشته بودم. مامانم لباس براش خریده بود و هر بار میرفت زیارت یه تیکه شو میبرد و تبرک میکرد مطمئن بودم که باردار میشم رفتم انتقال دادم و یک روز قبل از آزمایش بی بی چک گذاشتم منفی بود همش به خودم میگفتم هنوز زوده برای بی بی چک ولی خب فقط به خودم دلداری میدادم میدونستم فردا که آزمایش بدم هم منفیه ولی باز میگفتم این بی بی چک اصلا قابل اعتماد نیست تا فردا رفتم آزمایش دادم و دست خالی برگشتم. دوست نداشتم گریه کنم دوست داشتم بقیه بگن چه صبری. دوست داشتم غم خجل شود از صبر من. بعد از چند ماه دوباره رفتم و دارو شروع کردم برای انتقال دوم

انتقال دوم علاوه بر داروهای قبلی سرم اینترالیپید و چسب جنین هم استفاده کردم باز مامان خیلی امید داشت میگفت اینبار هر چهارتا برات میمونن و براشون اسم هم انتخاب کرده بود. روزی که رفتم جواب رو گرفتم خودم بازش نکردم اومدم تو ماشین دادم به همسرم گفتم تو جواب رو اول ببین و بهم بگو فکر میکردم چون همیشه خوش خبر بوده شاید جواب رو هم بخونه و مثبت باشه اما گفت عزیزم کمتر از یک دهمه. گفتم خب که چی نشد که نشد و زدم زیر گریه. آخه چرا اینجوری میشد. من هیچ مشکل رحمی نداشتم حتی از دکتر هم میپرسیدم نمیدونست چرا جنینام نمیگیرن. به شوهرم گفتم من دیگه تحمل ندارم دیگه دکتر نمیرم اگه خدا بخواد بهمون بچه بده میده من دیگه برای انتقال نمیام. اول گفت باشه اما بعد از چند وقت دوباره گفت عزیزم اگه موافق باشی دوباره بریم دکتر ما هنوز جنین داریم از درگاه خدا ناامیدی نیست. شاید اینبار نظر لطفش شامل ما هم شد و بچه دار شدیم. ولی من زیاد تمایل نداشتم ترس از شنیدن جواب منفی بدنم رو میلرزوند فکر اینکه بازم برم و باز هم جواب منفی بشه دیوونم میکرد. بالاخره بعد از سه ماه دوباره راضی شدم و رفتیم دکتر اینبار دکترم برام خراش آندومتر انجام داد سرم ایترالیپید و چسب جنین هم گرفتم. ختم یس نخودکی رو برداشتم. بعد از ۱۴ روز باید میرفتم آزمایش بدم که دوباره روز تولد حضرت علی بود یاد بارداری اولم افتادم که تولد حضرت علی بی بی چکم مثبت شده بود به ف_ا_ل نیک گرفتم. میگفتم اینبار میشه عصر رفتم جواب رو گرفتم اما پاکت رو باز نکردم اینقد از هیجان عرق کرده بودم که ماسکم خیس خیس بود. نمیتونستم نفس بکشم. زنگ زدم به همسرم بیرون شهر بود گفت اگه میخوای صبر کن من تا نیم ساعت دیگه میرسم جواب رو نگاه میکنم گفتم باشه و قطع کردم نزدیک خونه بودم دلم اروم و قرار نداشت دل رو زدم به دریا پاکت رو باز کردم با دهن باز به جواب منفی خیره شدم. احساس کردم خدا از اینکه درموندگیمو میبینه لذت میبره. رو کردم به آسمون گفتم اگه دیدن یه بنده مفلوک خوشحالت میکنه خوب نگام کن من همون بنده مفلوکم خوب نگام کن من همون بدبخته ام من همونیم که با امید بهت هر بار میرم دنبال خواستم اما تو نا امیدم میکنی کم کم داشتم داد میزدم که یهو همسرم بغلم کرد گفت عزیزم ناراحت نباش بریم خونه . ناراحت نبودم عصبی بودم خیلی عصبی😔😔😔

من خیلی توی نی نی سایت بودم و خیلی سرگذشتای مشابه خودم رو شنیدم و خوندم. اما تازه عضو شدم و خواستم داستان خودم رو بذارم وقتی با بقیه صحبت میکنی بار استرست کم میشه و این برای من خیلی خوشاینده. الان چند ماهی از انتقال سومم میگذره یه بسته جنین دیگه دارم اما دو دلم برای انتقال مجدد. اگه باز نگیره باید برم برای پانکچر و چون سنم بالای ۳۵ هست میارسم جنینای خوبی نداشته باشم. بعضی وقتا میگم برم دنبال رحم اجاره ای. بعضی وقتا میگم برم یه بچه از پرورشگاه بردارم. گاهی اوقات میگم دیگه دنبالش نرم هرچی خدا خواست. شوهرم خیلی مرد خوب و همراهیه هیچوقت بابت هیچی بهم غر نمیزنه ولی خب کدوم آدمیه که نخواد بچه داشته باشه. فعلا اصلا نمیدونم چکار کنم. ولی همیشه برای همه چشم انتظارها دعا میکنم که دامنشون سبز بشه و خدا بهشون بچه های سالم بده. تو این چند وقت داستای زیادی خوندم از خانمایی که مشکل باروری داشتن و الان که داستانها رو تو ذهنم مرور میکنم میگم اگه خدا بخواد هیچی محال نیست. شاید یه روز که خیلی هم دیر نیست اومدم و تاپیک زدم طبیعی باردار شدم و نی نی سالمم رو بغل کردم و از همه شما دوستان هم خبرای خوش شنیدم. به امید اون روز🌹🌹🌹