دو نفر هستن که خیلی از خیلی نظرها شبیه من و کسی که دوستش دارم هستن من از دیدن اینا لذت میبرم از زندگیشون موفقیتهاشون بچه هاشون دلم میخواد مدام آینده ی خودم رو تصور کنم میدونم اگه بهش نرسم عقده ای میشم و نباید تو نقشم فرو برم ولی مگه نمیگن هرچی تخیل کنی همون میشه درسته یه کم استرس نشدنش هست ولی زندگی تو همین تخیل هم به همه دنیا می ارزه
نطرتون
یه عمره تخیل کردم خونه خودم کنار شوهر بچه ها داریم جوج میزنیم ..ولی امان امان از براورده نشدن😑
من هرچی تخیل کردم درکنارش تلاش کردم نشد
اماکلاچندسالیه توی دنیای خیالیمم
خوبه یجورایی امنیت داره هرچیزی ک بخوای داره
ی جوراییم غرقش میشی دبگ اتفاقات روزمره زندگیت ناراحتت نمیکنه امکانشم هست تلاش نکنی دگ این بده
اینجوری زمان حال وآینده رو ازدست میدی دیگه دوست داری همش تخیل کنی دست ازتلاش برای زندگیت برمیداری البته نظرمنه
