دارم. درمانی نداره. پیکسل های شبکیه است که سوختن 😂
انسان بین ۱۷ تا ۲۲،۳ سالگی در ساده لوح ترین ورژن خودشه. فکر می کنه همه چیز رو میدونه، مرکز دانایی جهانه، می تونه دنیا رو تغییر بده و همه بزرگترهایی که شبیه اون فکر نمیکنن، احمق و کم هوشن؛ و هیچ ایده ای نداره از اینکه زمان قراره چقدر متواضع و فروتنش کنه در مورد دانایی و قدرتش.
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!
من هم دارم و خیلی خیلی اذیتم خیلی وقتا تمرکزم رو میگیره موقع کار با کامپیوتر یا مطالعه و ... موقع رانندگی هم خیلی اذیت میکنه و عذاب آوره ... درمانش که البته هست و جراحی ویترکتومیه که کل مایع زجاجیه چشم رو با همه مگسهاش حذف میکنن ولی خب میترسم یه مقدار از جراحی اما اگه جرعتشو پیدا کنم شاید برم انجامش بدم و خداحافظی کنم با مگسها