اولش بی دلیل شروع میشه. وقتی مثلا دارم پسرمو میخابونم بعد یاد یه چیزایی میفتم ولی دلایل مسخره ایه. یاد این میفتم که قبلنا همه تنهام گذاشتن حتی مادر و خواهرام. یا یاد دعوایی که با یکی کردم. یاد دوران مجردی که چقدر خوش بودم. یاد غم و غصه های گذشته. یاد بی پولیم و... چجوری از گذشته فرار کنم. شمام بی دلیل گریه میکنین؟