یکی از دوستام یکی از لباسامو که خیلی دوستش دارم ازم میخواد بهش قرض بدم من قبول کردم (هنوز ندادم بهش)
اما همش یاد بدی هایی که بهم کرد می افتم و تیکه هایی که بهم مینداخت و روحمو آزار می‌داد و هعی با خودم میگم چرا باید وسیله امو بدم به کسی که آزارم داده تازه بعدشم معلوم نیست پس بده درست پس بده یا نه!
از طرفی ام اگه قرض ندم میدونم از دستم ناراحت میشه و ممکنه دوستیمون خراب شه و من بنا به دلایلی نمیتونم دوستیمو باهاش قطع کنم
حالا شما بگید چطوری بهش قرض بدم اما خودمو حرص ندم که چرا دادی
نده
اگه میتونی یجاییش که میشه تعمیر کرد پاره کن بگو ندیده بودم پاره شده .
راستشو بگو
با آدم بد قرض بدی ی غمه قرض بگیری هم غمه
ولش کن نده
لباس خودت و شخصی .میتونی بگی لباس شخصیه شرمنده
من یه بار یکی همینجوری بود بهونه آوردم که لباسه نیست باید بگردم و اینا
برای دل خودت و روزهای خوبی که باهم داشتین بده. برای حال خوبه خودت بده برای اینکه دل کسی رو خوشحال کرده باشی به دور ازینکه اون شخص دوست شماست و کارهایی که کرده
نده بهش
چون دوستت نیس اگه دوست واقعیت بود اولا باهات اینکارارو نمیکرد دوما دوستت بود بدون اینکه فک کنی بهش میدادی پس فقط یه اشناس نه دوست نه رفیق الان منو رفیقم ۱۲ ساله باهمیم من ۲۰۰ بدهکار باشم اون ۳۰۰ بهم بدهکار باشه اصلا مهم نیس چون رفیقمه به این چیزا فک نمی‌کنیم
بگو مامانم دادتش به دختر یکی از دوستاش من نمی‌دونستم گشتم دیدم نیست پرسیدم ازش گفت،خیلی عصبی شدم و فلان گفتم به مامانم من قول داده بودم به دوستم مامانمم گفت نمیدونم کی بیاره زشته زنگ بزنم بگم برگردونه شرمنده ببخشید و فلان
منم دقیقا همین مشکل رو با همسایه داشتم قدری پیله بود یه بار بهانه آوردم اما دست بردار نبود امشب قاطع بهش گفتم نه پیام داده چرا از اول نگفتی نه 😐
خدای من اون همه بهانه یعنی متوجه نشد و منم از اون همه عظم راسخ تعجب کرده بودم😲
ولی راحت شدم هرچند قدری نگران فردام که تو آسانسور و راه پله ببینمش ولی باشه مهم نیست!
