شما زیادی سر قضیه فرزندتون حساس شدید به نظرم ازهمون اول اگه توی جمع ها با همراهی کردن بچتون اجازه نمیدادید کارهایی کنه که دیگران به خودشون اجازه نمیدادن در ارتباط با شیطنت بچتون اظهار نظر کنن ...شما زمانی به خودتون اومدید که همه داشتن در ارتباط با شیطنت بچتون حرف میزدن و شما ناراحت شدید ...در صورتی که اگه کنترل بچتون رو تو دست میگرفتید با اولین اظهار نظر منفی درباره بچتون، میتونستی احترام بچتو برگردونی و توی جمع ها همیشه خودت رو قرار بدی ...
نه اینجوری نیست فقط چون متاسفانه پسر من با بعضی بچه ها هم سن هستن ولی اونا یکم از پسر من آرومتر هستن مدام مقایسه شدن ک فلانی اینجوری نیست وگرنه من بارها حتی تو مهمونی پسرم رو دیگه از حرص دعوا کردم یا زدمش درسته خودم هم قبول دارم پسرم یکم شیطون تره ولی حرف بعضی بزرگترا خیلی برای آدم گرون تموم میشه طرف راست راست نگات میکنه میگه حالا فلانی اینقدر شلوغ نیستا در صورتی اصلا اونا اومدن خونه خودم یا خونه پدر مادر خودم یا همسرم یعنی حتی خونه خود اونم نبوده اینجوری اظهار نظر میکنه
من با مادرهایی که با بهترین روش توی جمع حتی بچه های بیش فعالشون رو کنترل میکردن قرار گرفتم میدیدم چطور وقتی نشستن حواستشون به بچه که سرپاست هست ...و تا نزدیک چیزای خطرناک که برای صاحب خونه با ارزش بودن میشد مادر جلوتر از بچه رسیده بود و از دسترس در میورد و میگفت مناسب تو نیست عزیزم ...در مقابل میدیدم صاحب خونه با دیدن این صحنه اصلا به خودش اجازه نمیداد بگه بچه ات بیش فعالِ برو درمانش کن ...تازه از ته دل میگفتن بزار راحت باشه چیز زیاد مهمی نیست شکست هم فدای سرش ...به نظرم رفتار والدین توی این شرایط خیلی تاثیر داره ...
والا منم نمیذاشتم تا جای ممکن دست به چیزی بزنه مدام میگفتم نباید دست بزنی و اینا ولی خب میگم پسرم نسبت به بچه های اونا یکم شیطون تره و این خیلی بده ک مدام مقایسه میشن فقط من ی اشتباهی کردم ک بلد نبودم از همون اول وقتی بچم سراغ چیزی می‌ره دعواش نکنم من بچم رو دعوا کردم و این شد اجازه ک بگن آره فلانی خیلی بده و خیلی هم پشیمون هستم ک خودم بچم رو دعوا کردم
نه عزیزم میدونم آدم وقتی مادر میشه شرایط واقعا فرق داره حساس میشه یه توقع دیگه داره من خودم از الان از جانب خانواده همسرم که راجب کوچیکیای همسرم میگن واویلا فضول بود بچه اش قراره بدنیا بیاد میشه یکی مثل خودش ...باید تمام چیزامون رو برداریم فقط، میخندم ..خب اگه قراره شیطون باشه که من باید قبول کنم که شیطونِ و شنیدنش از بقیه نباید ناراحتم کنه ...ولی اگه خدا بهم صبری بده قراره تو جمع جوری کنارش باشم که به شیطنتش بگن کنجکاوی کردن...به نظرم ما خودمون مادر و پدرا میتونیم احترام خودمون و بچمون رو حفظ کنیم....
ولی من اینو فهمیدم بعضی بزرگترا بشدت بیشعور هستن انگار اصلا بچه ندیدن مثلا طرف داشتیم اومده خونه مادرشوهر من بچه من داشته بازی می‌کرده برگشته گفته ک این بیش فعالی داره حالا چرا چون داشته تو خونه بدو بدو می‌کرده و سر و صدا یکی نیست بگه به شما اصلا چ ربطی داره اگه من اومدم خونه تو بعد حرف بزن و دخالت کن
آره دقیقا خودم اشتباه کردم آره برای جبران همین همین کلی هزینه کردم کلاس فرزند پروری و اینا شرکت کردم تاوانش هم این بود ک الان دیگه جایی ک به بچم اینجوری گفته شده اصلا نمیرم اگر هم یوقت مجبور بشم برم سعی میکنم زود برگردم یا با همسرم باشم ک مدام مراقبش باشیم
نه گفتن این کلمه واقعا درست نیست ...
من که خودم به شخصه پیش اومده مادر بچه گفته بچم یه مقدار
بیش فعال، گفتم نه بابا فکر میکنی بچه ها همه تو این سن کنجاون...
این شعور خودشون رو نشون میده که به نظرم در مقابل ادم های بیشعور راحت میتونید. اظهار نظر کنید مثلا میگفتید چطور ؟؟تابحال بچه ندیدید توی عمرتون ؟؟یه لبخندم گوشه لبت این موقع ها باید باشه ...
آفرین به شما همین که به فکر درست شدن این مسئله بودی ده هیچ از مادر های دیگه جلوتری ..ولی گزینه دوم بهتره ...با نرفتن صورت مسئله رو پاک میکنید و فرزندتون نیاز داره وارد اجتماع بشه ...ولی با مدت زمان کم و کنترل ...چون آدم های بیشعور برای نرفتنتون هم داستان ها دارن میگن نه بچه اش شیطون جرات نداره هیچ جا بره ...به نظرم برو که ببینن ...
من اصلا اونجا نبودم اون لحظه بعدا کدی مهمون دیگه اومد اونا داشتن میگفتن چ بامزس یکم شیطونه ولی بامزس من دیدم خواهر شوهرم گفت فلانی گفته اینجوریه منم برگشتم گفتم فلانی بیجا کرد ک گفت من اگه بودم خودم جوابش رو میدادم مگه من رفتم خونه اون ک نظر بده در صورتی ک من اصلا اون طرف رو ندیدم فقط میدونستم خانواده شوهرم مثلا خیلی بهش احترام میذارن جلوی مهمونشون هم ک مثلا بقول خودشون با کلاس بود و باهاش رودرواسی داشتن اینو گفتم ک دفعه دیگه اصلا تکرارش نکنم خیلی هم با تحکم و جدی گفتم گفتم این بچه من هست اجازه نمیدهم کسی بخواد بهش چیزی بگه ولی ای کاش ای کاش همون اول این کلاسها رو رفته بودم واقعا
بچم رو با بردن پارک و خرید و اینا تو اجتماع میبرم یا شهربازی و یا مثلا خونه پدر مادر خودم یا همسرم ولی جایی ک بهش اینجوری گفتن میگم یا نمیرم یا خیلی کم میرم و زود میام الان هم هنوز بچم رو میبرم کلاس بازی درمانی و گاهی تو خونه هم باهاش بازیهاش رو انجام میدم و مشاوره هم هروقت ببینم لازم باشه بازم میبرم فقط حیف ک یکم دیر اقدام کردم
عزیزم تواین محیط مسموم که نمیتونی به بچه آموزش بدی اون فقط۳سالشه بنظرم از اون جمع دورش کن
نمیشه هرباربری و دخترت اذیت بشه ک
ببین چقدبه بچه فشاراومده ک به تو بی احترامی کرده
باز بزرگتربود۷سالش بود میگفتی محل نده بیاد بشینه کنارخودت
