اثر گذار ترین قسمتش برای من بخشی بود که هرروز باید نعمت هامو میشمردم ، روی کوچیکترین چیزا هم دقیق میشدم تا بابتش از خدا تشکر کنم ، یادمه مثلا تا اون موقع هیچوقت نگفته بودم خدایا شکرت بابت زانوهام که کمک میکنه راحت بشینم و پاشم
نگفته بودم خدایا شکرت بخاطر اینکه حس چشاییم خوب کار میکنه و من مزه همه چیزو تشخیص میدم ...
یاد گرفتم مثبت اندیش باشم
به چیزای خوب فکر کنم ، حتی برای کمترین ها هم با دل و جون بگم خدایااا شکرت