ناراحت بودن به خاطر خوشحال نبودن همسر

سلام. من ۴ ساله ازدواج کردم، خیلی تو دوران نامزدی و عقد بی سیاستی کردم یعنی بلد نبودم این چیزاو، فرزند اول خانوادم و هیچ تجربه ای نه من نه خانوادم نداشتیم، بلد نبودم میدون داری کنم و واسطه خوبی بین همسرم و خانوادم باشم، تو این مدت کدورتهای زیادی بین اونا پیش اومد، که اکثرا حق با همسرم بود، من باید مدیریت میکردم این وسط و نمیزاشتم خیلی با هم رو در رو بشن و بحث بینشون پیش بیاد که اصلا بلد نبودم یعنی اصلا اون موقع به این چیزا فکر نمیکردم و اگه الان این مشکلاتو نداشتم شاید هنوزم ذهنم باز نمیشد. همسرم هر وقت حرفی پیش میاد میگه بهترین روزای زندگیمو خراب کردین و هیچ خاطره خوبی از دوران عقد و عروسیم ندارم و تو و مامانتو حلال نمیکنم بخاطر اون روزا، البته حق داره از بعد از عروسیمون خیلی تغییر کرده و اون آدم شاد سابق نیست. جدا از نابلدی خودم، مامانمم اون روزا گاها باهاش لج میکرد یا بی احترامی میکرد غیرمستقیم بهش. خیلی بخاطر نادانیم تو اون روزا ناراحتم،بخدا اگه از خدا نمیترسیدم خودکشی میکردم،همش به خودم میگم من نباید ازدواج میکردم که باعث بدبختی آدمی دیگه نشم. البته همسرم دوستم داره و میگه بخاطر من اون شرایطو تحمل کرده اما من خیلی ناراحتم حس میکنم بدبختش کردم. وقتی میبینم مثل قبل حوصله خیلی چیزارو نداره خیلی خودخوری میکنم. دارم دیوونه میشم از ناراحتی،من نباید ازدواج میکردم. نمیدونم چیکار کنم