با سلام و خسته نباشید...من الان 33 سالمه...یه پسرخاله دارم هم سن منه...خیلی پسر خوبیه و با ایمان و ب

با سلام و خسته نباشید...من الان 33 سالمه...یه پسرخاله دارم هم سن منه...خیلی پسر خوبیه و با ایمان و با خداست و اهل کاروزندگی...ولی دیپلم ناقص هست...این پسرخاله من از سن 15 سالگی عاشق من بود...یعنی اولین عشق.از اونایی که روانیم شده به قول خودش و تا الان هم به خاطر من وایساده و اصلا نسبت به کسی هیچ عشقی نداشته...اما داستان من...من تازه لیسانس گرفته بودم.داشتم برای ارشد خودمو اماده میکردم..اصلا قصد ازدواج نداشتم.پسرخالم اومد و عشق خودشو بهم نشون داد..مردی که هیچ وقت غرورشو نشکسته جلوی من زانو زد و گریه کرد که من عاشق توام و اگه تو بری من میمیرم..من بدون تو نمیتونم زندگی کنم...منم اون موقع فقط دوس داشتم با کسی ازدواج کنم که حداقل لیسانس باشه.اصلا به عشق پسرخالم توجه نکردم .البته خیلی دلم براش میسوخت.ولی باز هم جواب رد بهش دادم و بعدا به قولی مرد رویاهام وارد زندگیم شد.یک مرد زیبارو خوشتیپ و فوق لیسانس و درامد خوب...منم باهاش ازدواج کردم...اما اما خوشبختم نکرد...الان سه ماه که شده داریم از هم جدا میشیم...حالا دلایلش رو نگم...چون ربطی به قضیه ای که الان میخام بگم نداره..ناگفته نماند که من بعد ازدواجم ارشد رو هم گرفتم.. پسرخالم تا الان هم مجرد مونده و همچنان دنبال کار و تلاش..خونه هم خریده برای خودش...و این جریان منو که شنید کمکم با اس دادن داره عشقشو بهم بروز میده.میگه اصلا از دلم نمیری بیرون....تا الان هم خوش بودم که با شوهرت خوشبخت هستی ولی الان دارم مبیبنم که ناراحتی و گریه میکنی اصلا دلم نمیخاد دیگه تورو بدم دست کسی.... خیلیییییییییی خیلی دیوانه داره میشه.اصلا نمیدونم بهش چی بگم...موندم به خدا..از طرفی هم دلم میخاد یه زندگی آروم و زیبا پر از عشق داشته باشم...یه زندگی که مرد زندگیم طوری باشه که بهش تکیه کنم و منو با جون دل دوس داشته باشه برخلاف زندگی قبلیم که اصلا توش عشق نبود.... تورو خدا راهنماییم کنین....میگه الان بهم بگو که پای من وایمیسی..منم تا مرحله آخر جداییت وایمیسم. ولی من هنوزم دوس دارم مرد زندگیم کمی تحصیلات داشته باشه..الان شرایطش رو نداره بخونه و بهش گفتم که ادامه تحصیل بده ناراحت میشه و میگه تو منو به خاطر مدرکم میخای..نه به خاطر خودم....من مطمئنم که عشقش واقعیه و پاکه....و میدونم که منو روی چشماش نگه میداره....و میدونم که شوهر قبلیم هم تحصیلات داشت و هم زیبایی..ولی یک جو شعور و غیرت نداشت...خودش منو ترک کرد و رفت...ناگفته نماند پسرخالم یه شهر دیگه هست و من یه شهر دیگه هستم..چون اینجا کارمندم..نمیدونم بهش چی بگم...خواهش میکنم راهنمایی کنین..مرسی