عدم مهارت تصمیم گیری

سلام. من ۲۶ سالمه الان تقریبا یکی دو ساله که واقعا تو حسرت گذشته موندم و همش میگم ایکاش چرا فلان کارو نکردم مثلا وقتی مدرسه میرفتم چرا خوب درس نخوندم که تو کنکور یه رشته خوب مثل پرستاری قبول بشم یا لااقل معلم بشم . الانم که ۲۶ سالمه یه پسر ۳ ساله دارم که به شدت بهم وابسته هست و از اینکه بخوام کاری رو شروع کنم واقعا مانع میشه و هیچ حرکتی نمیتونم بکنم و بخاطر همین همش حسرت میخورم که چرا وقتی بچه نداشتم کاری نکردم. واقعا الان نمیدونم چی میخوام از زندگی واقعا نمیدونم علاقم و هدفم چیه و چی رو دوست دارم که به سمتش برم مثلا یه وقتایی میگم برم کنکور بدم و پرستاری بخونم ولی واقعا با وجود بچم تقریبا غیرممکنه چون کسی نمیتونه بخاطر وابستگی زیاد مراقبش باشه حتی همسرم برای همین‌ دورشو خط کشیدم‌ و تقریبا دیگه پرستاری و معلمی رو فراموش کردم .از یه طرف میگم صبر کنم بزرگ تر بشه و برم سراغ علایقم که باز میگم هر چقد صبر کنم سنم بالاتر میره و انگیزه و حوصله کاری برام نمیمونه. یه وقتایی هم میگم خوب لااقل برم خیاطی و آرایشگری و یا زبان یاد بگیرم و یا کنکور بدم و کارشناسی ارشد رشتمو بگیرم و واقعا نمیدونم کدوم این کارا رو انجام بدم و موندم ...و میدونم اگر هم بخوام با بچم شرایطش رو ندارم . حتی چند باری برا ی کلاس خیاطی از مسئول آموزشگاه پرسیدم که بچمو بیارم و اونا گفتن که اگه شیطونی نمیکنه بیار ک همتاسفانه میدونم شیطونی نمیکنه ولی میدونم حوصله نداره که اونجا بمونه.... واقعا موندم چیکار کنم و هی به این فکر میکنم که سنم داره میره بالا و منی که همیشه شاگرد اول بودم هیچی نشدم و هی افسرده تر میشم و واقعا نمیدونم حتی علاقم و هدفم چیه؟