محدودیت های همسرم و تنهایی من

سلام خسته نباشید، یه بچه ۲۰ ماهه دارم حدود ۴ سالی میشه عروسی کردیم،شوهرم خصوصیات خوبش اینه که اهل رفیق بازی نیست و آدم کاریه فکر و ذکرش کاره، و تنها تفریحی که داره تنها هر شب قلیون میکشه ،کارش آزاده و با برادرش شریکه اونم چه شریکی هر چی کار میکنن حساب کتاباشون دست پدرشونو و تو این چندسال زندگی مشترک من تا حالا ندیدم که پولی بیاره خونه ،اوضاع مالیش خوبه واسه خوردنمون کمو کسر نمیزاره ولی من تا بگم به منم پول بده جونمو میگیره یعنی هیچ وظیفه ای نمیبینه که برای منم ماهانه حداقل یه پولی بزاره کنار ،این اخلاق شریکیش با برادرش که هرچی میگم بچمون آینده داره ما باید بفکر باشیم جدا شو خودش میگه میخوام جدا بشم ولی ۴ ساله من بازیچشم فقط میندازه عقب جداشدنی در کار نیست ،دردم شده این اخلاقاش،من تو محله پدرشون هستم وقتی بیشتر از دوبار خونه مادرشوهرم میرم بی احترامی میبینم هم خودم هم بچم اهل جواب دادن نیستم فقط تنها کاری که میکنم خودمو محدود میکنم و نمیرم الان من اینجا بی کسو کار موندم ،یعنی احساس افسردگی بهم دست میده خود به خود بغض میکنم خسته شدم از اینکه جایی رو واسه رفتن ندارم خسته شدم از اینکه باید اینهمه محدود باشم شوهرم اصلا نمیزاره من کلاسی چیزی برم خیلی محدودم کرده ،بهش میگم بریم سمت خونه بابام اجاره نشین باشیم قبول نمیکنه چون پدرش اجازه نمیده بطوری که دختر خودشونو با جنگ و دعوا کشوندن سمت خودشون هر روز و شب اونجاست ولی من گناهم چیه؟