نداشتن حریم خصوصی در خانواده همسر

سلام به نظر من سعی کن زیادبهش محبت کنی و فضای خونه رو دوست داشتنی کنی و همیشه با غذاها و کارهای حتی کوچک سوپرایزش کنی .موقعی که به خونه میاد بگین امروز قراره مثلا بریم مطب دکتر یا پارک یا میخام برم خرید دوست دارم تو هم باشی چون نظرت برام مهمه و هروقت هم رفتن خونه مادرشون اگه خیلی نشستن بهشون زنگ بزن بگو تنهام میشه بیایی خونه و محبت همراه با احترام داشته باش تا کم کم به خودتون بیشتر وابسته شود

ببین مادر شوهرت از بچگی چی براش کم گذاشته تو اونا رو تو زندگیت تقویت کن بد دهن بوده باهاش با احترام باش من نمیدونم خودت بهتر میدونی و فهنیدی تا الان البته محبت زیادی و چسبیدن بیش از حدم نه

منم مشکلم تقریبا مثل مشکل شماست با این تفاوت که شوهر من اهل گپ وگفت نیست و نمیره اونجا شایدم چون مادرش خیلی جوشی و عصبیه نمیره اینو نمیدونم

ولیییییی

بچه م تربیتش داغون شد

دخالت بیییش ازحد

کنترل رفت و آمد

چک کردن آشغالامون

با اون دوستت نگرد فلانی حق نداره بیاد فلان جا حق نداری بری

مهمون اومد باید بیای زودی پاییین

باید بیای خونمون رو مرتب کنی

مدام باید بخندی

همه جا باید باهامون بیای

بقبه ش بماند چندین بار دعوای مفصل شد و من الان افسردگی دارم

بچم رو کتک میزنم

خودبخود گریه میکنم

ازشوهرم بخاطر خانوادش متنفر شدم

چی بگم دیگه

سلام.منم 7سال با خونواده شوهرم  توی یه شهر زندگی میکردم کلا فاصله مون 5 دقیقه بود.شوهرم قبل اینکه بیاد خونه اول میرفت خونه مادرش و هر از هرچی برای خودمون میخرید برای اونا هم میگرفت و میبرد خیلی بهشون وابسته بود تا اینکه 3ساله دور شدم.الان مدام زنگ میزنه .خدا نکنه بگن سرما خوردیم این از این طرف غش میکنه.به نظرم دوری هم تاثیری روی اخلاقشون نداره.در ضمن مادر و پدر همسرم هم همینطور که گفتین آدمهای کم محبت و بی خیالی هستند که برای پسرشون خیلی کمبود گذاشتن.اما متاسفانه شوهرم شدیدااا وابستس بهشون.به نظرم بی خیالی بهترین راه حله

وای چقد از اینطور مردا حالم بد میشه. بگو اگه نمیتونستی از پدرمادرت جدا شی ازدواج کردنت چی بود دیگ.

توام پاشو برو خونه بابات.شبم بمون تازه. بذاد بفهمه چه مزه ای داره.

این الان پسر خونه باباشه.

اصلا مرد متاهل مستقل نیست. کاملا مثل پسرهای مجرد داره زندگی می کنه.

انگار پیش تو بودن براش مثل مهدکودک رفتنه، یک موضوعی هم برای تعریف کرد داره.

از این مردها دیدم، هیچ وقت درست نمیشن، مگر اینکه یک سرگرمی جدید پیدا کنن که اونم همسرشون نیست، مثلا بچسبن به جمع دوستهاشون یا چیزی تو این مایه ها

من جای تو بودم پا میشدم میرفتم خونه پدرم و به شوهرم میگفتم خداروشکر شما با پدر مادرت خوشبختی و نیازی به همسر نداری بهتره منم برم دنبال خوشبختی خودم نمیخوام 

به جز این هیچ راهی وجود نداره عزیزم عمرت داری تلف میکنی

من جای تو بودم هرررررررررررررووووووز میرفتم خونه مامانم شوهرمم میفرستادم خونه مامانش یا با خودم میبردم😁

حیف که دورم 

من تقریبا ۱۰سال دور بودم از خانواده همسرم نهایت ماهی دوبار می رفتیم اما یکسال رفتیم نزدیک منزل اونها خونه اجاره کردیم یعنی همسرم بعد اختلافاتی که بینمون بود ازم خواست و من قبول کردم،همسرم هرروز قبل از رفتن سر کار میرفت و ناهار خونه مادرش میخورد منم چون نمیخواستم دوباره اختلالی پیش بیاد اعتراض نمیکردم کم کم تصمیم گرفتم منم هر روز باهاش برم چرا که نه و با کمال تعجب بعد یکسال همسرم گفت برگردیم خونه خودمون وبرگشتیم،به نظرم همیشه نباید سعی کرد بقیه رو تغییر داد بعضی اوقات میتونیم با تغییر خودمون زندگی رو هم برا خودمون هم اطرافیان مون شادتر وراحتتر کنیم 

عجب رسم‌ مزخرفیه زندگی با خانواده شوهر و یا حتی خانواده خود دختر.

بنظر من دوری و دوستی. من چهار ماه با مادرشوهرم زندگی کردم هرروز بحث بود. تا اینکه با شوهرم صحبت کردم و گفتم تصمیم جدی بگیره وگرنه زندگیمون از هم میپاشه. اونم سریع به فکر افتاد و مادرشوهرمم که دیگه اعصاب واسه بحث نداشت بهمون کمک کرد و یه خونه ی مستقل گرفتیم