خیانت همسر و احساس تحقیر شدن در من

سلام . وقت بخیر

بنده سی و دو ساله متاهل هستم یک دختر کوچولو دو ساله دارم. هشت سالی هست که ازدواج کردیم با همسرم که تقریبا الان چهل سالشون هست. ما قبل از ازدواج آشنایی داشتیم و با کلی احساسات و مثلا عشق ازدواج کردیم. همسرم نسبتا آدم خوبی هست چند مورد از ویژگی های مثبتشون اینکه آدم آروم‌، مودب دست و دلباز مرتب و... هستن. موقع بحث و ناراحتی سعی میکنن کنترل داشته باشن تقریبا و اینکه ایشون پدر خوبی هم برای دخترم‌ هستن .رابطه ما در این چند سال بالا و پایین داشته ولی در جمع دوتاییمون اختلافهای معمول زن وشوهری اما خب رابطمون خوب بود و من همسرمو خیلی هم دوست داشتم .تا جایی که اطرافیان میشنیدم رابطه و زندگی ما براشون جالبه و مثال میزنن .تا اینکه من باردار شدم و میتونم بگم‌ این دو سالی که از بارداری و زایمان و...میگذره من بدترین روزا رو گذروندم اونم به دلیل خیانت همسرم . چیزی که در خواب هم‌ نمیدیدم من پیام ها رو خوندم .خلاصه بگم که دوبار من در یه مدت کوتاه متوجه ارتباطشون شدم .چون دفعه اول بین خودمون حل کردم و مشاوره میرفتم .دفعه دوم رو نتونستم هضم کنم و مسئله رو به خانوادشون انتقال دادم و خانواده همسرم شدیدا طرف من بودن و با همسرم کلی بحث و صحبت و....(اون خانوم متاهل بود).همسرمم قسم و فلان که من ارتباطم رو قطع کرده بودم اون خانوم‌ پیام داد که خواستم کات بشه و فلان گر چه هیچکدوم‌ این حرفا سندیت نداره برام. خلاصه تو این زمان و بعدش اینکه یکساله میگذره همسرم‌ بهتره و من حس شک ندارم زندگیمون انگار داره میفته روی روال. اینا رو گفتم‌ که در جریان اتفاقات باشید و حالا ناراحتی من . زمانی که میرم پیش خانواده همسرم مدام فکر میکنم که در ذهنشون‌ مرور میکنن و پیش خودشون میگن پسر ما دیگه زنش دوست نداره اگر میخواستش که خیانت نمیکرد اونجا با همسرم‌ همکلام‌ نمیشم زیاد وقتی بقیه زن وشوهرا در جمع هستن من از اینکه فکر کنن همسرم منو نخواسته و من تحقیر شدم حالم خراب میشه.بخاطر رابطه خوب قبلی ما قبلا در خونشون یه بحثایی که بهش گفته بودن زن ذلیل یا همش دنبال زنت هستی و اینا میاد در ذهنم و میگم حتما الان خوشحالن که شوهرم با من اینکارو کرده.قبلا موضوعی در جمع پیش می اومد منم‌ نظر میدادم که مثلا آره منو همسرمم هم‌ نظریم یا در همه حرفام‌ به هرحال نشونی از عشق همسرم و توجهش پیدا بود الان همش حس حقارت دارم.به خدا برای دیگران و نمایش زندگی نمیکنم فقط خجالت میکشم از اینکه حقیر شدم.(خانواده همسرم خانواده بدی نیستن و مذهبی و بسیار آبرودار و موجه هستن)خیلی براشون سخت بود یه وقت آبرو ریزی نشه خودمو کم‌میبینم . شرایط فعلیم خوب خیلی بهتر از این بود که جدا بشم یه فرصت به خودمون دادم اما این حس ها حالمو بد میکنه .ببخشید طولانی نوشتم خواستم در جریان جزییات باشید.(اینم بگم همسرم مرد خوبی بود از اول .اما من بچه بازی و اخلاق بد هم داشتم حتی خواهرم مدام به من میگه تو مقصری که اینطوری شد بخاطر یه سری نواقص رفتاریم) اینو میدونم که رفتارای بچگانه و خام داشتم در زندگیم اما به هرحال واکنشی بوده در جواب بعضی رفتارای همسرم.واکنش بچه گانه در شان یه خانوم