مشورت برای روانشناسی خواندن

سلام وقتتون به خیر من دانشجوی ترم آخر پرستاری هستم. من دبیرستان رو تو مدرسه نمونه دولتی تو یک شهرستان خوندم که تو این مدرسه رشته روانشناسی نبود و فقط تجربی و ریاضی بود. من از اول به روانشناسی علاقه داشتم و خیلی کتاب های روانشناسی میخوندم. ولی وقتی میخواستم انتخاب رشته کنم چون تو شهرستان ما اون مدرسه ای که درس میخوندم رشته انسانی نبود و برای این که بخوام انسانی بخونم باید از اون مدرسه در می اومدم و یه مدرسه بزرگسالان درس میخوندم رشته  تجربی رو خوندم. ولی خوب همون زمان هم کاملا به شیمی و زیست اینا علاقه داشتم خانواده من خیلی من رو تو فشار میزاشتن که حتما باید پزشکی قبول بشی و من اصلا علاقه ای به این رشته ندارم و در واقع در خودم اون پشتکار و توانایی رو هم نمیدیدم که پزشکی بخونم. ولی من از اولش شدیدا به کمک کردن به دیگران علاقه داشتم و کلا برام مهمه که تو جامعه فرد مفیدی باشم و برای همین گفتم که من پرستاری رو انتخاب میکنم. ولی خاتوادم کاملا با رشتم مخالفت کردن و گفتن اصلا رشته خوبی نیست و هزار تا حرف دیگه که منو از این رشته زده کنن. خیلی هم تو روحیم تاثیر گذاشت حرفاشون ولی چون یه بارم تو انتخاب رشته دبیرستانم خیلی دخالت کرده بودن من رو حرفم پافشاری کردم و این رشته رو انتخاب کردم الان دانشجوی سال آخر پرستاریم بعضی وقتا هنوز احساس میکنم من باید روانشناسی رو میخوندم و این حس خیلی اذیتم میکنه رشته خودم رو دوست دارم چون باهاش میتونم به آدما کمک کنم ولی وقتی میبینم خیلی از پرستارا از وضع کارشون ناراضین از شیفت های طولانی مدت و فشار کاری و ....بیشتر نسبت به این رشته مردد میشم اینم بگم که برای من کار کردن و مستقل بودن خیلی برام مهمه و دوست دارم همیشه کار داشته باشم و این یکی از مزیت های رشته منه که فکر میکنم روانشناسی این طور نیست....

لطفا راهنماییم کنید برای کسی که میخواد رشته روانشناسی رو بخونه چه فاکتور هایی غیر علاقه مهمه و اینکه آیا راهی هست من از پرستاری برای ارشد روانشناسی شرکت کنم یا نه؟