خانه نشینی و افسردگی

سلام.

من یک خانم سی و دو ساله فوق لیسانس هستم که بخاطر فرزندم سه سال هست که کار رو کنار گذاشتم و در گذشته انسان فعال در جامعه بودم، مدتی هست که احساس بی حوصلگی و بی انگیزگی شدید دارم و طاقتم کم شده و بخاطر کارهای کوچیک بچم هم سریع از کوره در میروم و داد میزنم، حوصله خودم رو هم ندارم، دوست ندارم همسرمو هم ببینم، حتی به همین علت حوصله رابطه جنسی هم ندارم.

تصمیم گرفتم مجدد درس بخونم و کار کنم ولی واقعا مثل قبل نیستم و تمایل به خواب دارم، ولی از همه چیز ناراحت کننده تر برام عصبانیت هست که برای فرزندم دارم، دوست ندارم که یک انسان پرخاشگر بشه، همسرمم دائما سرکار هست و وضع مالیمون هم خوب نیست در صورتیکه در منزل پدری همه چیز برایم مهیا بود، همه این عوامل دست به دست هم داده تمام روحیمو از دست بدم و اعتماد بنفس انجام هیچ کار تازه ای رو هم ندارم، روزی هزار بار از خدا میخوام بمیرم و همه چیز تموم بشه، میدونم که از دست دادن روحیه کار اشتباهیه ولی امیدی به ادامه دادن ندارم، حداقل بتونم آرامش داشته باشم و با فرزندم مثل قبل بشم یکم امید میگیرم. لطفا راهنماییم کنید که چطور از این احوالات بدم نجات پیدا کنم. تشکر فراوان