ناراحتی از وضع ظاهری و عدم اعتماد به نفس

سلام دوست عزيز

متوجه هستم كه برای ما خانوم ها ظاهر اهميت داره به خصوص در اوايل دهه ٢٠ كه حساس تر هم هستيم روی اين مسئله.فكر می كنم كه همچين مسئله ای نبايد اينقدر زندگي شما رو تحت تاثير قرار بده كه حتی شده گاهی به خود كشی فكر كنين،يعنی زندگی برای شما هيچ چيزی به جز لبتون نيست؟ اينكه ديگران سطح فكر و شعور و فرهنگشون چقدر باشه كه ما رو مسخره كنند يک طرف،اينكه ما چقدر به حرف های اون ها بها بديم و اجازه بديم تمام فكر و زندگيمون رو به هم بريزه هم يک طرف. اين ما هستيم كه اجازه ميديم چی رو ما تاثير بذاره و چی نه. من پيشنهاد ميكنم كه در رابطه با موضوع عزت نفس و اعتماد به نفس كتاب تهيه كنين يا از اينترنت مطالبی بخونيد. شما به خاطر حرف يک فرد يا افرادی كه نقشی در زندگيتون ندارن دانشگاه رو نديده گرفتين و خودتون خودتون رو از لذت دانشگاه رفتن و خيلی چيز های ديگه محروم كردين و اين كار رو شما كردين نه تمسخر ديگران. ما مسئول رفتار خودمونيم نه بقيه. زمانی كه شما به موفقيت برسين، خودتون باشين و خودتون رو بپذيرين نه حرف ديگران روی شما اينقدر تاثير ميگذاره و نه به خودشون اجازه ميدن كه با شما همچين رفتاری كنن.

شما در وهله اول بايد دلسوزی برای خودت رو كنار بگذاری و خودت و شرايطی كه داری در زندگيت رو بپذيری.بعد ببين زندگی برات چه معنايی داره؟ دوست داری چه كار هايی انجام بدی و به كجا برسی و بعد سرت رو بالا بگير و انجام بده. مطمئن باش كه به بهترين ها ميرسی.

پايدار باشی.