درود بر شما
آرام بودن خصیصهی بدی نیست که به خاطرش خودتون رو ملامت کنید. سعی کنید خودتون رو همینجور که هستید بپذیرید و دوست داشته باشید. به خاطر مسائلی که هنوز اتفاق نیفتادهن، خودتون رو اذیت نکنید و برای زندگی همیشه پیشبینیهای مثبت داشته باشید. اما در هر صورت، اگر مایلید تغییری در رفتارتون با دیگران و توی جمع ایجاد کنید، اول از همه از خودتون بپرسید وقتی توی یک جمع نمیتونید صحبت کنید، چه افکاری از سرتون میگذره. یکی از مواردی که بهش اشاره کردید این هست که نگران قضاوت دیگران دربارهی خودتون هستید. فکر میکنید دیگران ممکنه شما رو کمرو و خجالتی بدونن در حالی که اصلا شما الان دانشگاه نرفتید و چنین اتفاقی هم نیفتاده و این در واقع، قضاوت شما نسبت به دیگران هست. دقت کنید این افکار چه احساسی در شما ایجاد میکنه که در نهایت باعث میشه شما ساکت بمونید یا نتونید خوب صحبت کنید. ضمن اینکه میتونید همیشه با مطالعه، مطالب جالبی در ذهن داشته باشید که برای دیگران شنیدنی باشه. وقتی مطلب جالبی برای گفتن داشته باشید، راحتتر میتونید شروع به صحبت کنید. وقتی دیگران صحبت میکنن، با لبخند و با دقت بهشون گوش بدید. از تماس چشمی غافل نشید. با جملات و سوالات کوتاه، مکالمه رو دنبال کنید و زبان بدنتون گویای این موضوع باشه که شما مایل به گفتگو هستید. از خودتون انتظار نداشته باشید به یکباره کاملا تغییر کنید. میتونید بار اول در حد یکی دو جمله اظهار نظر کنید و بعد کمکم صحبتهاتون رو طولانیتر کنید. در نظر داشته باشید که آقایون هم مثل خانومها انسان هستند و در گفتگو با ایشون عملا دلیلی برای نگرانی وجود نداره.
به خدای بزرگ میسپارمتون
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید