گوشه گیر بودن دختر نوجوان

با سلام من در خانواده ای فقیر و پرجمعیت بزرگ شدم ،در نوجوانی گوشه گیر و منزوی بودم ،به علت فقر با کسی رفت و آمد نداشتیم الان یک فرزند دارم و اون دختر هجده ساله هست ،از نظر مادی مشکلی نداریم ،تک فرزند هست ولی چون دور از خانواده شوهر و خانواده خودم هستیم آمد و شد آنچنانی نداریم، الان هم دخترم مثل خودم منزوی هست و میترسه صحبتهاش با واکنش بد همکلاسیاش مواجه بشه ،یه دوست که زنگ تفریح باهاش باشه فقط یه نفر از یه کلاس دیگه و هم سنش هست ،خودم وسواس فکری و افسردگی دارم از نوجوانی، الان آینده دخترم برام مهمه و میترسم براش در اجتماع مشکل پیش بیاد، ضمنا خیلی مظلوم و نجیب هست،من مظلوم و نجیب نیستم ولی به خاطر آرامش دخترم جلو شوهرم و خانوادش خیلی وقتا کوتاه اومدم چون نمیخواستم همش دعوا باشه و زندگیم از هم بپاشه،مادرم هم توصیه میکنه فامیل شوهرت چیزی گفتن جوابشونو نده و از این بابت خیلی زجر کشیدم،فقط الان دخترم برام مهمه ،چیکار کنم مثل سایر همسناش سر زبون دار و حاضر جواب باشه و حق خودشو بگیره ،بتونه با سایرین ارتباط خوب داشته باشه تا ضرر نکنه ،شوهرم احازه نمیده ببرمش مشاوره یه بارم فوق تخصص روانپزشکی نوجوان بردم گفت مشکلی نداره با مشاور مدرسش هم صحبت کردم گفت مشکلی نداره،ممنون میشم راهنمایی بفرمایید