سلام و وقت بخیر خدمت شما خانم عزیز
دوست من ، گرچه به طور کلی از بین بردن هر موجود زنده ای توسط ما قطعا احساس خوشایندی به همراه نداره و وقتی اون موجود زنده از حیات خود ما سرچشمه بگیره احساسات شدیدتری رو تجربه میکنیم که در واقع حاکی از این میتونه باشه که گویا ما بخشی از موجودیت خودمون رو با دست نابود کردیم، اما این فقط بخشی از موضوعه و از نظر شرعی هم تا زمانی که روح در جنین دمیده نشده یعنی تا 3 ماهگی سقط جنین البته با دلایل پزشکی و معتبر اشکالی نخواهد داشت و در غیر از این مواقع هم همونطور که خودتون فرمودید به دلیل اینکه از نظر روحی آماده پذیرش فرزندتون نبودید ممکن بود آسیبهایی رو به کودک وارد کنید که در تربیت و سلامت روان فرزندتون تاثیر بگذاره.باردار شدن شما خواسته نبود اما سقط شما با سنجیدن شرایط اون زمان عمل ینجیده و بالغانه ای بود که به احتمال زیاد به دلیل وجود پیغامهایی که ما به طور معمول میشنویم و تابوی سقط رو از گذشته در ذهنمون داریم وقتی حتی انتخاب درستی رو بر اساس شرایط زندگی خودمون انجام میدیم همچنان درگیر عذاب وجدان هستیم. اگر در حال حاضر شما به این باورتون دامن بزنید که برکت از زندگی شما رفته، یا شما دیگه اون آدم سابق نیستید یا.... تمرکزتون رو از تربیت فرزند فعلی تون برداشته اید و در حق او کم کاری کرده اید که خود این موضوع ظلم بیشتری است. اگر همچنان احساس های بد حل نشده درباره این موضوع با شما همراه بود باید به دنبال دلیل عمیق تری از یک دلیل ظاهری در رفتار خود باشید که به مسائل خاطرات خیلی دور گذشته و کودکی شما برمیگردد که بهتر است با یک روانشناس تحلیلی در جلسات حضوری آن را در میان بگذارید. موفق باشید
امشب خیلی گریه کردم اما ممنونم