کاهلی در اعمال شرعی

سلام خسته نباشید

مدتی است در نماز خواندن تنبلی میکنم یا در گرفتن روزه های قضا..

در مجردی با تاکیدهای مادرم همیشه نمازهایم را سروقت میخواندم و اعمال مستحبی زیاد انجام میدادم.. به تشویق بستگان عضو بسیج شدم و در فعالیتهای فرهنگی و مذهبی شرکت میکردم.دوستان مذهبی زیادی داشتم و خیلی به مستحبات پابند بودم..

بعد ازدواج همسرم به واجبات هیچ اهمیتی نمیدهد و خیلی بد دل و بدهن بود..رابطه من را با دنیای بیرون قطع کرد.. من مدتی افسرده شدم و همه دوستان و افراد و چیزهایی که منو به سمت معنویت تشویق میکرد از من دور شد.. سالهای اول ازدواج همسرم و خانواده اش به قدری از نظر روحی و روانی اذیتم کردن که گاهی با خدا قهر میکردم که چرا خدا کمکم نکرد تو انتخاب درست همسر و همه چیز رو در ظاهر خوب دیدم و جلو رفتم بعد تو شرایط سختی قرار گرفتم.. گاهی ناشکر میشدم و دلم میخواست خدا عمر منو بگیره.. انقدر افسرده شدم که تصمیم گرفتم از خانواده همسرم فاصله بگیرم و رابطه رسمی برقرار کنم تا کمتر دخالت کنند و زخم زبان بزنن تهمت بزنن غیبتم رو بکنن و از خودشون مدام تعریف کنن و منو ضعیف و بی استعداد جلوه بدن.. با اینکه صله رحم بینمون کمتر شد ولی زندگیم خیلی بهتر شد.. تصمیم گرفتم به رفتار شوهرم حساس نباشم و سعی در هدایت اون نداشته باشم که کمتر اذیت بشم و کمتر باهام دعوا کنه و اعتقادات خودش رو داشته باشه.بیرون نمیرم که گناهی کنم کسی رو نمیبینم که حرفی غیبتی و... درآمدی ندارم که مسائل شرعی شاملش بشه خرجی هم اگر همسرم بده تشکر میکنم و با اطلاعش خرج میکنم اگر هم نده جز سکوت کاری نمیکنم. کسی کمک ازم بخواد نه نمیگم و همیشه در برابر بدخلقی و عصبی بودن همسرم صبوری میکنم بیشتر وقتم به کار خونه و بازی با بچه میگذره..

فقط چیزی که به نظرم میرسه درست نیست سر زدن به خانواده شوهرم رو از هر روز به هفته ای یه بار کم کردم و رسمی رفتار میکنم واقعا اگر این کارو نمیکردم الان طلاق گرفته بودیم..

شوهرمم راضیه میگه دیگه ازم سوال پیچ نمیکنن حرفی ازت نمیزنن کمتر دخالت میکنن و روانم راحت تره..

ولی از خودم بدم میاد وقتی میبینم وقت نماز گذشت و من به هر کاری مشغول شدم و از خوندن واجب شرعی خودم غافل شدم..

حتی خودم رو تنبیه معنوی هم میکنم ولی بازم این تنبلی و سر به هوایی ازم دور نمیشه..راهی هست خدا بازم به من نگاه کنه..دلم نمیخواد خدا ازم ناامید بشه..