برگشتن به خانه و اقدام برای طلاق

سلام من حدود دو ماهه خونه پدرم هستم سر بهانه گيری های الكی و اختلاف نظرها همسرم چندين بار اظهار پشيمونی ميكرد از اينكه ازدواج كرده به من ميگفت خيلی جواب پس ميدی در حاليكه اصلا اينطور نبود ميگفتم بيا بشينيم با هم صحبت كنيم مشكلمونو با صحبت حل كنيم فوری گارد ميگرفت ميگفت من سه ساله باهات صحبت كردم به نتيجه نرسيدم سر كارای خونه و كوچيک ترين چيزها دلخوری ايجاد ميكرد در كل نميتونستيم ارتباط  كلامی سالم داشته باشيم اينم بگم پيشنهاد مشاوره هم داده بودم ميگفت مگه مريضم بريم وابستگی به مادرش هم طرف ديگه قضيه بود هفته ای می اومديم خونه مادرش و دو سه روز ميمونديم ولی هرگز نميگفت يک سر هم به مامان خودت بزنيم در حاليكه خونه مادرامون پنج دقيقه با هم فاصله داره ده روز يک بار شايد خيلی حس بديه خودت خودتو دلداری بدی اون هيچوقت از گفته هاش پشيمون نميشد كه بخواد بياد از دلم در بياره ميگفت تو باعثش شدی. تا اينكه سر يک موضوع پا شدم اومدم خونه پدرم به اونا گفتيم پدرم اومده منو برده اختلاف سنيمونم نه سال هست حالا در طی اين دو ماه دريغ از يک پيام يا زنگ از طرف مقابل.

پدرم ميگن اگه مشكل دوتاتون بودين حل شدنی بود ولی خانوادشم مشكل دارن كه بهش ميدون ميدن و درست هدايتش نميكنن مبادا كه من پررو ميشم  راستش به جدایی فكر ميكنم تكيه گاه خوبی نشد برام. ولی خيلی ميترسم و اصلا آگاهی ندارم و اينكه وسايل شخصيم و شناسنامه ام همه مونده اونجا پدر ميگن ديگه نبايد بری اونجا حالا كه قهری چون احتمال داره حرف در بيارن وپرونده بشه برام خواهشم ازشما اينه كه منو يكم راهنمايی كنين تو اين شرايط چیكار ميتونم بكنم آيا ميتونم برم و وسايلای ضروريمو با خودم بيارم ؟