سلام خدمت شما دوست عزیزم
به طور قطع بخش خیلی زیادی از احساس توجه شما نسبت به پسرخاله تون به دلیل القای نظر اطرافیان نسبت به شما هست و شما با مرور زمان به طور ناخوداگاه این القای بیرونی رو انتخاب خودتون دونستید اما چون در واقعیت این انتخاب شخصی شما نیست و به احتمال زیاد با ایده آلهای شما فاصله داره بخش حقیقی وجودتون حاضر به پذیرفتن این انتخاب نیست، برای اینکه مطمن بشید به خواست خودتون میخواهید به پسرخاله تون به عنوان شریک زندگی نگاه کنید خیلی روراست از خودتون بپرسید از چه چیزهایی در ایشون خوشتون نمیاد که اونطور که باید حس عشق و هیجان رو در شما بر انگیخته نمیکنند و همچنین از خودتون بپرسید چه چیزهایی(چه ترسهایی) باعث نه گفتن قطعی به ایشون نمیشود؟ اگر مدام در حال کلنجار رفتن با خودتون هستید که علاقه و تصمیم نهایی رو ایجاد کنید به نظر میرسه زمانش هست که خانواده و پسرخاله تون رو هم از حالت ابهام دربیارید و قاطعانه پای جواب منفی تون بایستید. موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید