بلاتکلیفی در زندگی مشترک

سلام

من 1 ساله ازدواج کردم.من 26 و ایشون 37 سال. تو این 1 سال خیلی باهم قهر کردیم.شوهرم هیچ چیزی با من در میون نمیذاره.پنهان کاری داره همش و چون فکر میکنه از من 11 سال بزرگتره، اگه ازش سوالی هم بپرسم نگاه از بالا به پایین داره طوری که یعنی من نباید چیزی ازش بپرسم.ازش خواستم بریم مشاوره ولی نمی یاد لج میکنه.از سر کار که میاد همش تو خودشه، یا تلویزیون یا گوشی. اصلا با من حرف نمیزنه،وقتی هم خودم باهاش حرف میزنم سعی میکنه کوتاه جواب بده.اگه بحثی بینمون پیش بیاد اصلا عذر خواهی بلد نیست اگه مقصر باشه.من تو سالهای جوونیم هستم دوست دارم شوهرم نازمو بکشه ولی  هیچوقت اینکارا رو نکرده

به رابطه جنسی هم اصلا اهمیت نمیده.اگه بخوام میانگین بگیرم شاید تو این یک سال ما فقط ماهی یک بار رابطه داشتیم

نمیدونم باید بهش شک کنم یا اینکه مشکل جنسی داره؟

حتی اوایل زندگیمون احساس امنیت نمیکردم چون تو این مدت 5 بار دست روم بلند کرده به طرز خیلی بد اونم

وقتی میره بیرون با من درتماس نیست .شاید بعضی روزها پیامک بده و به ندرت زنگ بزنه. ولی اگه من زنگ بزنم کارش داشته باشم سعی میکنه زودی قطع کنه.این رفتارشو دوست ندارم اصلا  بارها با زبون خوب گفتم بهش ولی انگار نه انگار دیگه الان به خودم حق میدم بهش مشکوک باشم چون رفتاراش نرمال نیست

واقعا دیگه نمیکشم هرکاری بگید انجام دادم از همکاراتون کمک گرفتم ولی این انگار رباته نمیخواد برای اصلاح زندگیش تلاش کنه

الان دوهفته است باهاش مثل خودش رفتار میکنم. اصلا باهاش حرف نمیزنم فقط غذا آماده میکنم که میادخونه بخوره اونم براش فرقی نمیکنه انگار همینجوری راحته

شاید تنها نکته مثبتی که بخوام ازش بگم اینه که منو خوب میبره مسافرت

ولی تو همون مسافرتم مثلا یک دفعه اخلاقش عوض میشه،  نمیشه باهاش حرف زد پرخاش میکنه درحالی که هیچ اتفاقی نیفتاده بینمون یا خیلی زود احساس کسالت و خستگی میکنه و به جای گشت و گذار دوست داره فقط زودتر برگرده. مسافرت مون هم اینطوری خراب میشه

همیشه تا اومدم باهاش درد و دل کنم و مشکلاتمونو بگم زود از کوره درمیره و نمیذاره حرف بزنم.دیگه واقعا احساس درموندگی میکنم