از پدرم متنفرم

سلام. با این حس تنفر چطور باید کنار بیام؟ تمام کودکیم به بغض و دعوا و اعصاب خوردی گذشت به خاطر اینکه پدرم وقتی ۵ سالم بود معتاد شد و من که اکنون ۲۶ ساله هستم هنوز نتونستم این قضیه رو درک کنم روزهای سختی رو گذروندم و همیشه خودمو با هم سن و سال هایم مقایسه میکردم و این موضوع به شدت باعث سرخوردگیم شده بود. پدرم مرد زحمت کشی بود. از نظر مالی خیلی تأمین نبودیم ولی خوب حداقل صورتمونو با سیلی سرخ نگه میداشتیم من آدم کمالگرایی هستم و همیشه پدرمو با پدرهای کاملتر مقایسه میکردم و وقتی تو این مقایسه کم میاوردم داغون میشدم وقتی به ۱۷ سالگی رسیدم زندگی کاملا برام پوچ و بی ارزش شده بود و هیچ هدفی نداشتم, توی سرگشتگی درونیه خودم گم بودم در کودکیم مادرم که اوضاع و احوال روحیه مناسبی نداشت به خاطر اعتیاد پدرم به هیچ عنوان وقتی رو با من نمیگذروند و محبتی بهم نمیکرد. این موضوع الانم گاهی اوقات آزارم میده, پدرم چند سالی بود که شربت ترامادول مصرف میکرد اما الان گاهی میره و مصرف میکنه و من از ظاهر و حرکاتش میفهمم که رفته بیرون و مصرف کرده وقتی برمیگرده به شدت عصبانی میشم و هر چقدر میخوام ساکت باشم نمیتونم و بهش تیکه میندازم میخوام بفهمه که میدونم کجا بوده اونم دست پیشو میگیره و شروع میکنه به داد که ساکتم کنه به خاطره مادرم و دوتا برادر کوچکترم که میخوام حیاشون نریزه دیگه هیچی نمیگم اما ازش متنفر میشم با اینکه حس عاطفیه بینمون جز در این مورد حسه قوی هست من خیلی حرف شنیدم و اذیت شدم هیچ وقت با این موضوع نمیتونم کنار بیام وقتی پدرم ناشه بر میگرده خونه انگار تموم ناکامی هام یادم میوفته هر چند من ازدواج کردم و هر چند روز یکبار میام خونه  پدرم این رفتار من باعث میشه که مادرم و برادر هام باهاش بد و سرد بشن چند روز و من این موضوع رو هم نمیتونم تحمل کنم و دچار عذاب وجدان میشم اما هر دفعه نمیتونم خودمو کنترل کنم و به روی خودم نیارم من باید چیکار کنم؟