2794

با سلام.  من یه خواهرزاده سه سال و هشت ماه دارم از روزی که به دنیا اومد تا تقریبا سه سالگی به خاطر شرایط کاری خواهرم پیش ما بزرگ شد و بشدت علاقه شدیدی بین من و اون هست ،الان هشت ماه هست که خواهرم سرکار نمیره و دیگه خواهرزادم خیلی پیش ما نمیاد اما مشکلی که من دارم بیش از اندازه به ایشون وابستم ،به حدی رسیدیم که حتی وقتی فکر میکنم بزرگ بشه دیگه منو دوست نداشته باشه یا فاصله بینمون باشه گریه ام میگیره، بشدت باهاش بازی میکنم و براش همه چیز میخرم ازتون راهنمایی میخوام که بتونم این احساس رو بدرستی اداره کنم

اطلاعات تکمیلی

سن 21 جنسیت زن شغل دانشجو وضعیت تاهل مجرد
پاسخ مشاور

مشاور خانواده

سلام دوست عزیز


وابستگی شدید عاطفی به هر فرد عزیزی که باعث این میزان از ناراحتی در شما باشد می تواند از ناامنی باشد که شما خود دارید از دوست داشتنی نبودن، مورد قبول واقع نشدن

آیا این احساس در ارتباطات دیگرتان نیز جود دارد؟

هر کاری کردن برای اینکه منو قبول کنند و محبتم به دل بنشیند؟


چقدر ممکن است در ارتباط خود حتی با خواهر زادتان از این جملات استفاده کنید یا در ذهنتان به خودتان بگویید؟

◀«تو همه چیز من هستی.» (عدم ‌عزت ‌نفس).

◀«بدون تو، من هیچی نیستم.» (پایین‌آوردن ارزش خود).

◀«باشه، باشه قبول» (ترس از مورد پسند واقع نشدن).

◀«منو ترک نکن.» (ترس از تنهایی).

◀«ببین برات چی کار کردم.» (نادیده‌گرفتن نیازهای خودتان).

◀«اگه تو بخواهی....» (ترس از تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری)


اگر پاسختان با سوالات بالا مثبت باشد بنابراین باید تمرکزتان را برای حل این مساله بگذارید چرا که امکان دارد در روابط عاطفی دیگرتان نیز دچار مشکل شوید.


◀بر اعتماد به نفس خود تمرکز کنید

◀نکات مثبت خود را بیشتر مورد توجه قرار دهید تا نکات منفی که فکر می کنید دیگران را از شما دور می کند

◀بر ترس مورد قبول نشدن خود غلبه کنید

◀احساس گناه از براورده نکردن خواسته های دیگران را کنترل نمایید و با این حس به نیازهای دیگران پاسخ ندهید


کتاب باج گیری عاطفی را نیز مطالعه فرمایید🌹🌹🌹


 

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید