ناامیدی از زندگی و تصمیم برای خودکشی

سلام. من یازده سالم بود که مامانم فوت کرد بابام ازدواج کرد طبقه بالای خونمون زندگی میکنن من و خواهرم اول بودیم خانمش از لحاظ روحی خیلی ما رو عذاب داد و هنوزم داره میده تو این پونزده سال خیلی عذاب کشیدم بابام هم یه مرده بی احساسه، بابام کتک نمیزنه، دعوا نمیکنه ولی بی احساسه ، بابام  و خانمش بچه دار شدن یه پسر آوردن . خلاصه من تو تنهایی بزرگ شدم ، متاسفانه رابطم با خواهرم خوب نبود و نیست از وقتی که مامانم فوت شد زندگیم از هم پاشید تا مامانم زنده بود بابام خیلی محبت میکرد ولی از وقتی که مامانم فوت شد محبتاش کم شد ازدواج که کرد کمتر شد بچه دار که شدن کلا محبتهاش قطع شد از همون موقع که تنها شدم همه امیدم به این بود که بزرگ شم عاشق شم بعدش ازدواج کنم که از تنهایی در بیام الان بیست و هفت سالمه ولی ازدواج نکردم خواستگارام اونی که میخوام نیستند . عاشق شدم شکست خوردم، الان خیلی داغونم هیچ انگیزه ای واسه ادامه زندگی ندارم تو یک ساله گذشته نزدیک ده کیلو لاغر شدم چون اشتها به غذا ندارم از وقتی عاشق شدم شبها خوابم نمیبره. یک ساله که شبا نمیخوابم چند ماهی میشه که همش به خودکشی فکر میکنم چون اصلا دلم نمیخواد به زندگی ادامه بدم از آینده خیلی میترسم، تنها راه نجاتم خودکشیه ولی ازخودکشی هم میترسم تاریخ خودکشی رو عقب میندازم میخواستم با قرص برنج خودمو بکشم که شنیدم سخت گیر میاد واسه همین استرس دارم با چی خودمو بکشم که صددرصد بمیرم. در کل روح و روانم داغونه

 فقط میخواستم بپرسم که من اگه خودکشی کنم میرم جهنم؟ از کارشناس مذهبی نمیپرسم چون میگن میری جهنم، لطفا نگین برو پیش روانپزشک چون قرص میده که من با اون قرصا به زندگی ادامه بدم ولی من از زندگی بیزارم فقط مرگ میتونه آرومم کنه، اطرافیانم درکم نمیکنن میگن باید به زندگی ادامه بدم ، من ازتون میپرسم که چرا باید به زندگی ادامه بدم وقتی که هیچ انگیزه ای ندارم؟