مادر عزیز سلام.
بله همونطور که اشاره کردید دلبندتون مراحل رشدی خوبی داشتن خداروشکر.
خودتون فرمودید که من و باباش رو وقتی روی زمین باشه، دنبال میکنه ؛ اما وقتی توو بغل باشه کمتر میشه. خب این کاملا طبیعیه. خودتون هم وقتی کسی رو بغل میکنید برای نگاه کردن به چشماش مجبورید کمی سر و گردن تون رو دور کنید ازش. دقت کنید، زمانیکه خودتون فرزندتون رو بغل کرده اید، برای نگاه کردن بهش، ناخودآگاه کمی سرو گردن تون رو به عقب متمایل می کنید. نگاه کردن به تصویری که خیلی نزدیک باشه ، اذیت کننده ست.
فرزند دلبند شما از لحاظ ارتباط چشمی مشکلی نداره؛ چون اگر داشت در همه موارد باید از برقراری ارتباط چشمی امتناع می کرد.
موفق باشید
سلام. من هم همين مشكل رو با پسر ٤ ماهه ام دارم. در حالت دراز كشيده نگاه ميكنه و ميخنده. حتی باهاش بازی ميكنيم قهقهه ميزنه. ولی توی بغل به هيچ كس نگاه نميكنه. حتی اگر خيلی اصرار داشته باشيم كه نگاهمون كنه و بريم جلوی چشماش نگاهشو می دزده. اين موضوع خيلی من رو نگران كرده. آيا اين يک اختلال ذهنيه؟ يا فقط يک تواناييه كه الان ضعيفه ولی با روش هايی ميشه تقويتش كرد؟
سلام مادر عزیز. بله یک تواناییه و کم کم تطابق پیدا میکنه. نگران نباشید. از وسایل و اسباب بازی های صدادار که توجه شنیداری و بینایی رو همزمان تحریک میکنه استفاده کنید.