سلام
اولا دختر عمه در سنی قرار داره که بازیهای اجتماعی را بلد نیست و در این سن اسباب بازی براش مهم تر از همبازیست.پس بخاطر اسباب بازی گریه میکنه و حد مالکیت دیگران را متوجه نیست.
لطفا این مساله را برای دخترتان توضیح دهید و به او بگویید او قادر به درک مالکیت نیست و بازی مشارکتی را هم بلد نیست.پس با درک متقابلِ خصوصیات روانیِ اون بچه،دختر شما اگر دوست داشت اجازه بده که اسباب باریهاش در اختیار دخترعمه قرار بگیره.بالاخره دختر شما هم باید یاد بگیره نیازهای انسانها در سنین مختلف فرق داره و تا حدی برای ارتباط با اطرافیان نیازهای اونها را برآورده کنه.البته باز تا حدی که نیازهای روانی خودش زیر سوال نره و احساس اذیت نکنه.بلکه اینکار بهش حس بخشندگی و عطوفت بده.
نکته بعدی: شما قبل از اینکه دخترعمه بیاد منزل شما با دخترتان صحبت کنید و اسباب بازیهایی که روشون حساس هست را کاملا از معرض دید بردارید و فقط اسباب بازیهایی سر دست بگذارید که اگر دختر عمه دست زد مشکلی برای دختر شما ایجاد نکنه .نهایتا با کمال احترامی که برای آن خانواده قائل هستید،در اتاق دخترتان را قفل کنید و دختر من دوست نداره به وسایلش دست زده بشه.این یعنی احترام شما به حس مالکیت فرزند شما
نکته بعدی: اگر واقعا ارتباط شما با اون خانواده مشکل روانی برای خانواده ایجاد میکنه ارتباط را کمتر کنید و در حد نیم ساعت و دیدارهای گاهگداری باشه تا کار به کانتکت و دعوا نرسه.
مهم آرامش خانواده ی من هست...پس هرکاری انجام میدهم تا خانواده ام در آرامش باشند.
دقیقا مثل دختر من و دختر خواهرم. با این تفاوت که دختر خواهر من سه سال و هشت ماهه است و دختر من هشت سال و نیم. هر چیزی دخترم بر میداره سریع با قلدری و لوس بازی میاد بر میداره و اگه دخترم مقاومت کنه شروع میکنه به کتک زدن دخترم و گریه با صدای بلند. واقعا تحملش برای من سخته اصلا دوست ندارم بیان خونه ما یا ما جایی بریم که اینا باشن