دلسوزی زیاد برای دیگران

سلام. مشکل من اینه که خیلی دلسوزم. دلم برای همه میسوزه. و حتی سریال داخل تلویزیون هم که ناراحت کننده باشه باعث میشه اشکم در بیاد. ولی دلم میخواد خودمو تغییر بدم. چرا واسه همه دلمو میسوزونم و نگرانم. به خدا شوهرم بعد ۶ ماه بعد عروسیمون فوت کرد. دل سنگ هم برام کباب میشد. ولی زنداداشم یه قطره اشک از چشماش نیومد. فقط دنبال خوردن و شکمش بود. حتی وسایل میزاشت توی کیفش که ببره خونش بخوره. باور کنید همه فامیلهامون گفتن که چقدر سنگدله. من برای زنداداشم خیلی زحمت کشیدم موقع بارداری خونشون بودم. حتی وقتی دخترش مثلا زخمی میشد منم گریم میگرفت. وقتهایی که میرفتن بیرون و تفریح حتی مسافرت دخترشون میزاشتن پیش من که نگهش دارم ولی دریغ از یه هدیه کوچک برای من یا خانوادم. اخه الان به خودم میگم چرا من اونقدر سبک بودم آخه چرا. اون خیلی بدجنسه و خسیسه .وقتی میریم خونش بدترین میوه ها رو برامون میاره. با اینکه وضع مالی داداشم عالیه. من خیلی محبت میکردم و الان نتیجه کارامو دیدم. بهترین رفتار رو خانوادم باهاش دارن و بهترین احترام بهشون میزارن. بهترین هدیه رو برای اونا و بچش میخرن. متاسفانه داداش من هم عقلش دست خانمشه. اصلا از خودش هیچ اراده ای نداره. زنداداشم فقط فکر خودشه. فقط فکر سواستفاده از دیگران. اینکه بره خونه دیگران شام و ناهار بخوره و همیشه خودشو بهترین میدونه . حتی توی مراسم ختم شوهرم که حالم دست خودم نبود رفت پیش داداشم گلایه کرد که چرا گرم باهام سلام نکرد. الان اونقدر ازش بدم اومده که حتی تو رویاهای خودم دوست دارم برای خانوادش یه اتفاق بیفته و منم خیلی خونسرد و بدون اشک برم مراسم ختمشون. تا این حد متنفر شدم . تو رو خدا بگید چیکار کنم.خواهش میکنم نگید بهم که مهربونی خوبه و ذاتت رو عوض نکن. من میخوام خودمو تغییر بدم و با هرکسی مثل خودش باشم و میدونم که میتونم. انگار معضلی شده برام چطوری باهاشون رفتار کنم و خیلی اذیت میشم ممنون