سلام . امیدوارم که خوب باشید .اولین نکته ای که لازم است به شما بگویم اینست که ازدواج برابر با محکومیت به حبس ابد نیست .شما یا هر کس دیگری مجبور نیستید با همسرتون زندگی کنید .حتی وقتی فرزند دارید .بچه ها نیاز به مادر خوب و پدر خوب دارند .نه پدر و مادری که با هم زندگی کنند . نکته دیگه اینکه شما با خانواده همسرتان ازدواج نکردید، شما با خود او ازدواج کردید و یک انسان بزرگسال هم هر کاری می کند مسوولیتش با خودش هست بنابراین مسوولیت رفتار همسر شما هم با خود اوست نه مادرش .ما هیچ وقت نمی توانیم انسانها را تغییر بدهیم مگر اینکه اونها خودشون بخواهند تغییر کنند .برای همین هم ما وقتی ازدواج می کنیم با مجموعه ای از ویژگیها و شرایط خوب و نیز مجموعه ای از ویژگیها و شرایط بد در وجود همسرمان و خانواده اش مواجه هستیم .حالا این ما هستیم که با سنجیدن مجموعه خوبیها و مجموعه بدیها انتخاب می کنیم این رابطه را ادامه بدهیم یا خیر .ولی اگر انتخاب کردیم ادامه بدهیم نمی توانیم در برخی ویژگیها که دوست نداریم تغییری ایجاد کنیم .اگر تصمیم گرفتید در این زندگی بمانید به شما توصیه می کنم در یک زمینه ای که توانمند هستید شروع بکار نمایید .و در مجموع توصیه می کنم اگر همسرتان می پذیرند حتما به یک روانشناس زوج درمانگر مراجعه کنید.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید