چشم چرانی شوهرم

سلام. سیزده ساله ازدواج کردم. شوهرم از همه لحاظ تقریبا اوکی هست ولی از همان اوایل ازدواج احساس کردم به اندام خانمها خیلی توجه میکنه من قیافه و اندام خوبی دارم به خودم و ظاهرم هم خیلی توجه میکنم ولی نمیتونم با این مشکل شوهرم کنار بیام چند ساله همش دارم عذاب میکشم حتی یک بار خودکشیه ناموفق داشتم چون از کارهاش عصبانی بودم و اونم با فحش و ناسزا تحریکم کرد به خودکشی. یه مدت بهتر میشه ولی دوباره همه چیز یادش میره.

مشکل دیگرش هم اینه که هرچی من برم طرفش و قربون صدقش برم اون میره توی لاک خودش و من اگه بخوام توجهش رو داشته باشم باید بهش کم محلی کنم تا اون بیاد طرفم. پیش مشاور هم رفتیم که مشاور پیشنهاد استفاده از کش رو به من داد که در مواقعی که شوهرم مشغول دید زدنه من اونو بکشم و یه تلنگر به خودم بزنم تا از اون حال و هوا بیام بیرون و به شوهرم هم نمیدونم چی گفت که اون دیگه نیومد مشاوره. البته شوهرم دست بزن هم داره و در مواقع عصبانیت بسیار پرخاشگری و فحاشی میکنه ، کتک کاری و شکستن وسایل خانه. با همه خانمها چه غریبه و چه آشنا خیلی شوخی میکنه ولی من به خاطر دوتا بچه ام سعی میکنم حساس نباشم ولی از چشم چرونیش خسته شدم مثلا پارک یا شهربازی یا مرکز خرید که میریم شوهرم حتما یه خانم رو که ازش خوشش میاد رو سوژه میکنه که تا تو اون مکان هستیم چشم ازش برنمیداره و موقعی هم که میخوام خارج بشیم بازم آخرین نگاهو میکنه من همه  اینارو میبینم و دم نمیزنم قبلنا که اعتراض میکردم و کار به فحاشی و کتک کاری میرسید میگفت تو به من بدبین هستی. الان من به خاطر آرامش خودم و بچه هام سعی کردم با این موضوع کنار بیام ولی چشم چرونیش مخصوصا به خانمهای فامیل که مجبوریم زیاد باهاشون مرآوده داشته باشیم منو کلافه کرده بعضی اوقات به طلاق فکر میکنم ولی میدونم نمیشه یعنی نمیخوام که بشه. خیلی احساس حقارت میکنم که نتونستم جوری باشم که شوهرم چشمش دنبال دیگرون باشه 😔 مشکلم دوتاست یکی چشم چرونیه شوهرم و یکی هم اینکه اگر من برم طرفش اون یه قدم میره عقب تر و من اگه بخوام توجهش رو داشته باشم باید مدام حالت غم به خودم بگیرم تا اون بیاد طرفم و این دقیقا برعکس روحیه منه که همیشه پر از هیجانم. بعد از اینکه من از چشم چرانیه شوهرم ناراحت میشم و اعتراض میکنم شوهرم باهام قهر میکنه و من به دلیل ترس از اینکه پدر و مادرم یا کسی متوجه مشکلمون بشه میخوام باهاش آشتی کنم ولی اون شروع میکنه به فحاشی و منو از خودش دور میکنه و هرچی میخوام با ملایمت حلش کنم فایده ای نداره دخترم هشت سالشه و خیلی از قهرهای ما عذاب میکشه ولی شوهرم گوشش بدهکار نیست و بحث رو کش میده هر چی میگم به خاطر بچه ها ولی اون منو مقصر میدونه و میگه تو بدبینی بهم و جسورتر میشه .خیلی سعی میکنم بعد این رفتارهای عذاب آورش به روی خودم نیارم ولی نمیشه اون لحظه مدام میاد جلوی چشمم و ازش متنفر میشم. من قبلن چادری بودم ولی وقتی دیدم شوهرم اینکارارو میکنه منم دیگه چادر سر نکردم ولی ته دلم ناراضیم و حجاب قبلمو دوست دارم ولی اعتماد به نفسم خیلی اومده پایین. تو روخدا بگین چیکار کنم کاش میشد حساس نباشم روی این موضوع ولی چه میشه کرد نقطه ضعفم همینه. چرا یه مرد با وجود داشتن زن و بچه باید به اندام خانمها خیره بشه یه جورایی اون خانما چه توی فامیل و چه غریبه متوجه میشن که شوهرم بهشون توجه داره و این واسم عذاب آوره.