دوراهی برای انتخاب رشته و ادامه تحصیل

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت مشاوران عزیز. من  29 سالمه. به اجبار یکی از اعضای خانواده رشته ریاضی فیزیک رو توی دبیرستان انتخاب کردم (تو اون دوران از زندگی من فرقی نمیکرد چه رشته های برم چون من خیلی افت تحصیلی داشتم ولی الان میبینم برای انتخاب رشته آینده خیلی مهم بوده). و موقع انتخاب رشته کنکور به حرف یکی دیگه از اعضای خانواده که گفتن معماری رشته دخترونه ای هستش رشته معماری رو انتخاب کردم بدون اینکه اطلاعی ازش داشته باشم (اینم بگم که به هیچ عنوان رشته دخترونه ای نیست !) . الان که کارشناسیمو گرفتم و همش پشت کنکور ارشد موندم خیلی ناامید شدم. میگم کاش یه رشته ای رو انتخاب میکردم که من رو مثل یه کارورز تربیت کنن رشته هایی مثل پزشکی و پرستاری و دندون پزشکی. نه اینکه با این اوضاع نابسامانان کشور تو حوزه ساخت و ساز به امون خدا رها بشم. الان تو یه شهر خیلی خیلی کوچیک هستم و به هر دری زدم نتونستم نه شغل مرتبط با رشتم پیدا کنم و نه شغل غیر مرتبط. و چون دخترم و مهندسهای معمار فعال شهر آقا هستند هیچ کدومشون نه دستیار خانم میخوان نه منشی خانم میخوان نه مهندس خانوم میخوان. همشون یه دستیار مرد دارن و با هم کار میکنن. اینم بگم که رشته من لپتاپ لازم داشت و خیلی پرخرج بود و من به زور خودمو بالا کشیدم (نمی تونم سختی های مالی که تحمل کردم رو توصیف کنم واقعا). حتی الانم بخوام برم کلاسهای نرم افزار شرکت کنم کم کم کلاسها از ۶۰۰ تومن شروع میشه و منی که تو کل دوران زندگیم بیکار بودم ۶۰۰ تومن از کجا بیارم بدم کلاس!

پرسشم از محضرتون این هست که به نظرتون من دوباره و از اول شروع کنم برای کنکور تجربی بخونم؟ نه ارشد معماری قبول میشم با توجه به سختیهاش و دو مرحله ای بودنش و نه اینکه امیدم به پس از ارشدش هست. از طرفی میگم اصلا تو این سن و سال پزشکی خوندن مناسبه؟ ممکنه بعد از ۷ سال پزشکی از رونق بیفته؟ نمی تونم توصیف کنم توی چه دو راهی و بن بستی گیر کردم. 

من بیشتر به رشته عمران علاقه داشتم و به اجبار رفتم معماری که بیشتر حسی و هنریه که من تو این زمینه علاقه ای تو خودم نمیبینم. البته به یه نکته ای اشاره کنم. من وقتی دوران ابتدایی بودم کتک خوردن شدید مادرم از پدرم رو دیدم و روی من تاثیر خیلی منفی گذاشت. من افت تحصیلی شدید پیدا کردم و واقعا خودمو گم کردم یه جورایی ( از همه لحاظ ). این اوضاع من طول کشید تا سالهای آخر کارشناسی که من بلاخره یه جورایی تونستم با درس خوندن کنار بیام (میتونم بگم از نمره صفر تو دوران مدرسه خودم رسوندم به معدل اول دانشگاه) که البته الان پس از کنکورهای مختلفی که شرکت کردم از درس خوندن هم خسته شدم. یه نکته مهم دیگه اینکه من کارشناسیم رو تو شهر خودمون خوندم و دانشگاه از همه لحاظ کیفیت بسیار پایینی داشت. حتی موقع ثبت نام کنکور که معدل خیلی بالای خودم رو وارد میکنم متاسفانه به علت اینکه دانشگاه من کیفیتی پایینی داره ضریب منفی میخوره و معدلم از اونی که هست پایین تر میشه! به همین خاطر اصلا و به هیچ عنوان دیگه دلم نمیخواد برم دانشگاه آزاد یا غیر انتفاعی.

 جامعه متاسفانه به هیچ عنوان یه بیکار رو قبول نمیکنه . واقعا حس طرد شدگی دارم 

ممنون از لطفتون