سلام. وقت شما هم بخیر مامان عزیز. لازم میدونم چند تا نکته رو خدمت تون بگم. اول اینکه بچه ها در این سن قدرت مدیریت احساس و هیجانشون رو ندارن و بنابراین خیلی زود عصبانی میشن و زود هم فراموش میکنن. دوم اینکه وقتی بچه ای قدرت حرف زدن و صحبت کردن نداشته باشه بنابراین نمیتونه با حرف زدن عصبانیتش رو نشون بده و بگه که چقدر این کار اذیتش کرده و خب در این شرایط عصبانیتش رو بیشتر با پرخاشگری یا همون زدنی که میگید نشون میده. اول از همه اگر تکلمش خیلی مشکل داره با یک گفتاردرمانگر مشورت کنید . در درجه دوم باید بهش کمک کنید وقتهایی که چیزی ناراحتش میکنه حتی شده با کلمات کم این رو بیان کنه و اینجا نقش شما بیشتر میشه. باید حواستون خیلی بهش باشه و پیش بینی کنید چه زمانی و با چه کارهایی و چه موقعیت هایی ممکنه عصبانی بشه و مراقب علایم عصبانی شدنش باشید به محض اینکه عبانی شد شما بهش کمک کنید زدن خودش رو متوقف کنه و بجاش بگه چه چیزی عصبانیش کرده. و اون لحظه احساسش رو تایید کنید که فهمیدید عصبانی شده و بعد سعی کنید برای چیزی که ناراحتش کرده راه حلی پیدا کنید. مثلا پیشنهاد یه بازی دیگه، غذای دیگه و.... رو بدید. و بهش بگید وقتهایی که عصبانی میشیم باید بجای زدن به من بگی که چی تو رو عصبانی کرده و با هم حرف بزنیم. کتاب دست برای زدن نیست رو هم میتونید با هم در قالب داستان شب با هم مرور کنید.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید