سلام
در ابتدا باید بدانید که والدین با تامين بی قيد و شرط خواستههای کودک در حقیقت انگيزه تلاش را در او از بين می برند. مهیا کردن هر آنچه که خواست اوست باعث میشود به غلط به او بفهمانند که زندگی يک راه هموار و بدون فراز و نشيب است و طبیعتا کودک تلاشی برای چیزی نخواهد کرد. جایزه و کادو (رفاه کامل) بايد در قالب تقويتکنندههايی باشد که در ازای آنها زحمت کشيده است. مثلا اگه تکالیفش را انجام دهد و پنج کارت امتياز داشته باشد ميتواند از بخواد سی دی مورد علاقه اش را بخرند. باید با او قرار بگذارند که برای دريافت هر کارت امتياز باید حرف گوش دهد و به وظایف و مسئولیت هایش عمل کند. تشویق و ترغیب در کودکان یک اصل بسیار اساسی برای تقویت انگیزه ست، اماباید درست و به موقع باشد.
در خصوص حرف گوش نکردن و لجبازی کردن برخورد قاطعانه اما با آرامشی داشته باشید. در هنگام لجبازی از کوره در نروید، باید به او مستقیم بگویید که از کارش ناراحت هستید و هر کاری پیامدی دارد ، و از عکس العملش نترسید. از چیزی که به آن علاقه دارد محرومش کنید مثلا کارتون،قصه یا بازی. اما به او بگویید که دوسش دارید (محبت بی قید و شرط) . وقتی کودک خود را بی قید و شرط دوست داشته باشید ، نه وابسته به انجام رفتار خاصی ، متوجه می شود که در هر صورتی دوستش دارید و از روی لج و به عمد رفتاری را انجام نمیدهد.
در مورد اینکه چطور فرمان دهید که به حرفتان گوش کند مواردی هست که باید رعایت کنید. فرمان شما باید روشن باشد و یعنی دقیقا بگویید چه کار کند (مثلا نگویید برو اتاقت رو مرتب کن بگویید برو اسباب بازی ه رو بریز توی سبد). دستور شما باید کوتاه باشد. هر چه طولانی تر باشد احتمال اجرا کمتر است (مثلا نگویید قرار بود از بیرون میای بری لباست رو عوض کنی بگویید عزیزم لباس!). فرمان های قابل اجرا برای انجام کار صادر میشود نه برای انجام ندادن (مثلا نپر روی مبل بپر بغل بابا). به طور کلی آدم به لحاظ روانی از چیزی که منع میشود، تحریک میشود و آنرا انجام میدهد ، پس به جای اینکه بگویید انجام نده و نکن، بگویید چه کاری انجام بدهد.
شاد و موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید