باسلام
دوست عزيز اين خيلی خوبه كه مسايل رو كش نميديد و زود آشتی ميكنيد چون اگر مسايل بمونه كهنه ميشه و به مرور به زندگی آسيب ميزنه ولی در مورد نحوه آشتی كردنتون بايد با هم صحبت كنيد و يه قرارداد زناشويی بين هم بنويسيد ،توافق كنيد و هر دو اون رو امضا كنيد مبنی بر اينكه اگر مشكلی پيش اومد بايد راجع بهش صحبت كنيد مشكل رو حل كنيد و طرفين از هم عذرخواهی كنن اينكه از همسرتون ميخواهيد كه از شما معذرت خواهی كنه يک رفتار آمرانه هست و متقابلا ايشون هم ميخوان درصدد دفاع از خودشون بربيان و رفتارها و واكنشهای دفاعی از خودشون نشون بدن كه اين اوضاع رو بدتر ميكنه ولی وقتی هر دو طرف ملزم به عذر خواهی بشند واكنش دفاعی در كار نخواهد بود و اين به صورت يک ارزش و رفتار مطلوب برای شما به صورت رويه و عادت در مياد . اما در مورد يكنواختی و كسل كننده بودن بايد بگم كه اين هنر شماست كه بايد با استفاده از درايت و ظرافت زنانه تون برنامه ريزی برای زندگی تون داشته باشيد تا دچار روزمرگی نشيد با تمام اشتعالی كه تو زندگی هست ميشه جايی برای برنامه هايی مفرح و هيجانی هر چند كوچيک در زندگی باز كرد كه همون طور كه گفتم به هنر ،خلاقيت، و زنانگی شما بستگی داره و اما مورد آخر در مورد رفت و آمد به خونه والدين تون :درمورد اين مساله هم باهم صحبت كنيد و به يک توافق برسيد و برای اينكار برنامه ريزی كنيد مثلا يكی از روزهای زوج رو اختصاص به ديدار با خانواده شما بديد و روزهای فرد برای خانواده همسرتون و همچنين به ايشون بگيد از اينكه بدون برنامه و اطلاع قبلی جايی بريد حس بدی ميگيريد و ازشون خواهش كنيد در اين مورد با شما هماهنگ باشند و بهشون گوشزد كنيد در صورت انجام اينكار به شما حس ارزشمندی ميدن .
موفق باشيد.
مشکل من هم همین جاست ایشون اصلا وقت نمیذارن که ما بشینیم و در مورد مشکلاتی که داریم صحبت کنیم و به توافق برسیم. بعضی اوقات من کلی باهاش صحبت میکنم اما اصلا ایشون در مورد اون بحث نظر نمیدن و خیلی راحت گذر میکنن، حتی سر چیزهای کوچیک هم گذشت نمیکنن قهر نمیکنن اما مثلا اگه من یه روز سر کار نرم و یه مشکلی از کار من بگیرن حتما زنگ میزنن و بهم میگن نمیذارن بیان خونه و بهم بگن اینجای کارت مشکل داشت. من دو ساله که ازدواج کردم اما به همسرم هم میگم هنوز نتونستم ایشون رو بشناسم خیلی سخته لطفا راهنماییم کنید. ممنون که با شکیبایی به سوالات من پاسخ میدید سپاسگزارم