با سلام خدمت سرکار خانم سارا یاوری . خیر من خانه دار هستم . و از محیط بسته نمیترسم آدم ترسویی نیستم ولی در زمان بارداری خیلی زیاد ترسیدم دست خودم نبود .پسرم آزادی کامل داره تو خونه ولی تا زمانی که صدمه بهش وارد نشه از ظرفها و قابلمه ها بگیر تا اسباب بازی های خودش ولی با این وجود خیلی بهم وابسته هست از طرفی کار همسرم طوری هستش که هر ماه دو هفته منزل نیست . بله کلماتی مثله مامان، بابا، آقایی، آبجی، جی جی، نخوا یعنی نمیخوام، نه، ولی به زبون خودش حرف میزنه که من متوجه نمیشم
با سلام وقت بخير.
برای ترس از آسانسور پس دوره بارداری شما تاثير گذار بوده
سعی کنید در کودکتان حس استقلال به وجود بیاورید. خیلی سخت است، به خصوص برای شمایی که کودکتان به شما وابسته است
یکی از بهترین راههای انتقال غیر مستقیم سخنتان به کودکتان «بازی کردن» است. شما میتوانید در زمینه های ترس کودکتان با وی همبازی شده و واکنشهای کودکتان را ببینید و اگر لازم بود اصلاحش کنید.
کودکتان را با دیگران مقایسه نکنید. این کار باعث میشود نه تنها ترس کودکتان را درست نکنید بلکه با مقایسه او با همسالانش، عزت نفسش را هم لگدمال میکنید.
اصرار نکنید. هر چه بیشتر کودکتان را مجبور به مواجهه با ترسش کنید و بیشتر از زور استفاده کنید، هراسش بیشتر میشود. سعی کنید کاری کنید که کودک کم کم به ترس خود خو بگیرد.
برای وابستگی به شما هم در اين سن مشكلی نيست اقتضای سنش هست ولی سعی كنيد كم كم در حد روزی نيم ساعت از خودتون جداش كنيد
اول بزاريد تو اتاقش تنها بازی كنه شما تو آشپزخونه باشيد مطمئن بشه هستيد كم كم دورتر بشيد تا از اين دلبستگيش يه كم كاسته بشه.
در مورد صحبت كردن هم مشكلی نداره نگران نباشيد بيشتر باهاش صحبت كنيد هركاری ميكنيد باهاش حرف بزنيد
سعی كنيد روزی نيم ساعت باهاش بازی كنيد.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید