با سلام من شش ساله که ازدواج کردم و الان یک دختر 2 ساله دارم. درکل زندگی بدی نداشتم .. اما مشکل اصلی

با سلام من شش ساله که ازدواج کردم و الان یک دختر 2 ساله دارم. درکل زندگی بدی نداشتم .. اما مشکل اصلی من بدبینی همسرم هست. بدبینه و از اول ازدواج همیشه من رو کنترل می کرد. منم خوب چیزی برای پنهان کردن نداشتم پس نارحت می شدم اما سعی می کردم با آرامش بهش نشون بدم چیزی نیست که نگران باشه یا من بخواهم پنهان کنم. من شاغل هستم و همسرم هم مدیر عامله یک شرکته و تا مقطع دکتری تحصیل کرده. ماجرای ما با همه سخت گیری های که داشت از جای شروع شد که یکی از دوستان و همکلاسی های دوران دانشجویی کارشناسیم در تلگرام به من پیغام داد که چقدر عکس دخترت قشنگه من هم تشکر کردم. و بعد پیغام رو پاک کردم چون همسرم رو می شناختم. بعد از اون پیغام داده بود که راستی تولدت بوده امروز یا شاید دیروز یا پریروز تولدت مبارک. و قبل از من همسرم این پیغام رو دید. و اون با بدبینی که داشت من رو متهم کرد که حتما چیزی بوده. خلاصه دعوا و ااین جور چیزا. من و برادرم کلی باهاش حرف زدیم. من تلفن رو کلا دادم بهش و پرینت موبایل رو هم همین طور. و تلفن هنوز هم دست همسرمه و الان گوش ندارم. من کاری نکرده بودم از خودم مطمئنم.اون همکلاسی قدیمی رو هم می شناسم که واقعا بدون هیچ هدف و غرضی این کار رو کرده. و احتمال خیلی زیاد از روی آلرم فیس بوک متوجه شده تولدم بوده و با تاخیر یک هفته ای . اما خوب همسرم هیچ جوری قانع نشد. الان ظاهرا با من خوبه اما مشکل اینجا است که کینه ایه و راحت هم از چیزی نمی گذره. با هم حرف می زنیم اما خواهر و برادر شدیم. سعی کردم ببوسمش نذاشت. سعی کردم بهش نزدیک بشم و با هم رابطه زناشویی داشته باشیم نمی ذاره. میگه حوصله ندارم. در حقیقت با این روش هنوز هم داره بهم نشون می ده با من قهره. اما من کاری نکرده بودم. اون بدبین بود.و این موضوع باعث تشدیدش شد. همه این داستان برای 2 ماه پیشه و هنوز ادامه داره. خیلی باهاش حرف زدم بهش حق دادم اما بهش گفتم که تو حق داری ناراحت باشی چون دوستم داری ، برات مهمم . اما باور کن چیزی نبوده و من هم ناراحت شدم که تو چرا با شناختی که از من داشتی من رو قضاوت کردی. خیلی ناراحتم خیلی زیاد به خاطر دخترم سرپام اما واقعیت اینه که این تهمت و قضاوت نابه جای همسرم من رو خورد کرد. و حالا این که هنوز هم با من آشتی واقعی نکرده. چه کار کنم خواهش می کنم کمک کنید. همسرم با همه موقعیت و شرایط خوب اجتماعی که داره و با وجود تحصیلات بالا خیلی نمی شه باهاش حرف زد. همیشه می گه حق با منه و خلافش هم هیچ وقت ثابت نمی شه. کلا آدم سختیه و حرف اطرافیان رو هم گوش نمی ده. اگر خودش به نتیجه ای برسه کاری رو می کنه اگر نه با حرف دیگران هیچ وقت هیچ وقت کاری نمی کنه. در این قضیه من موضوع رو سپردم به خدا اما می خواهم زندگی کنم بهم راه حل نشون بدید.