من آدم بد دهنيم. آدمی ام كه وقتی عصبی ميشم دست بزن دارم، بعد كه آروم ميشم خيلی پشيمون ميشم. ناراحتيم سر چيزهاییه كه اصلا مهم نيست. خانومم همش داره تحمل ميكنه.
اون لحظه كه عصبی ميشم حس ميكنم كه از روی عمد منو اذيت ميكنه كه عصبی كنه منو يا رفتاری كه من دوست ندارم رو انجام ميده. چند بار بهش گفتم ، گفته اين شخصيت منه نميتونم تغييرش بدم منظورش اينه كه خونسردم. منم چون خونسرد نيستم از بيخيال بودن اون ناراحت و عصبی ميشم حس ميكنم اهميت نميده به من. منم جوری عصبی ميشم كه ١٠٠٠ برابر اون كاری كه كرده واكنش نشون ميدم ميزنم و بددهنی ميكنم برام اون لحظه مهم نيست كجام حتی توو خيابون ولی همين كه آروم ميشم خيلی پشيمونم
ولی در كل همش بهم محبت ميكنه. منم توو لحظه تمام محبت هاشو يادم ميره حس ميكنم كه بی اهميت ميكنه منو كه اون لحظه از روی خونسردی اون كارو كرده نه بی اهميتی
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید