پسر پنج ساله ام خیلی از هم سن و سال خودش تقلید می کنه. و کسی رو که خیلی هم دوست داشته باشه حتی آدم بزرگی باشه همینطوره.
کلافه شدم خیلی اذیت میشم وقتی رفتار زشت بچه ای رو می بینه و همونو انجام میده هرچی بهش یاد میدم آموزش میدم رفتار زشت جدید دیگه ای یاد میگیره و انجام میده از این میترسم با شروع مدرسه بیشتر به این تقلید در بین همسن و سال خودش دامن بزنه. توی اجتماع پسر خجالتی و کمروییه.
بچه فامیلمون در حضور پسرم مشغول انجام دادن تکالیف بود به یک خط نرسیده میگه خسته شدم از آن پس پسرم یاد گرفته و در منزل اگر آموزش نوباوه و در حد مهدکودک بخوام یاد بدم هنوز آموزشا شروع نشده میگه خسته شدم.
یا اینکه بچه فاامیلی لباسش رو دربیاره لخت بشه و در بینمون راه میره میخواد همین کار رو تکرار کنه، اگر حرف زشتی بزنن یا بد بنشینن یا مادرشون رو بزنن و یا بچه ای رو بترسونن و یا کسی رو بزنن و حتی قصد خفه کردن هم داشته باشن متاسفانه پسرم همه این رفتارا رو تکرار می کنه و واقعا کلافه میشم تا از سرش بپرونم و باهاش صحبت میکنم و مدام صفات خوب رو یاد آوری می کنم و میزاره کنار و رفتارای جدید با دیدن حرکات جدید کسی شروع می کنه. یا مثلا بچه ای در سلام کردن صداشو نازک میکرد از همون موقع پسرم هم صداشو برای سلام دادن نازک می کنه. میترسم از جامعه بیرون از خونه میترسم که پسرم قرار وارد این جامعه بزرگ بشه. چیکار کنم؟
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید