نحوه برخورد با لجبازی و پرخاشگری پسر 4 ساله

سلام

حالت پرخاش و کتک زدن وضعیت معمولیه که بیشتر والدین با این مساله درگیر هستن اما در این موقعیت اول از همه اینو باید در نظر داشته باشید که نباید تسلیمش بشید. برخورد قاطعانه اما با آرامشی داشته باشید، از کوره در نرید و بهش مستقیم بگید که از کارش ناراحتید و هر کاری پیامدی داره ، و از عکس العملش نترسید. از چیزی که به اون علاقه داره محرومش کنید مثلا کارتون،قصه یا بازی. محروم کردن از چیزی که علاقه داره راهکار مناسبیه تا رفتار نادرست به مرور از بین بره.
وقتی که نا آروم میشه می تونید از ترفند زمان دادن استفاده کنید. این راهکارو میشه از 18 ماهگی شروع کرد. با این ترفند کودک میتونه خودش تا حدی بهانه گیری هایشو کنترل کنه. کودکتونو رو در مکانی ساکت و خسته کننده برای مدت زمان کوتاهی (یک دقیقه برای هر سال از عمرش) بذارید. این مساله کمک میکنه تا خودشو آروم کنه. بهش توضیح بدید که چه کاری می کنید: " زمان می دم تا آروم بشی و مامان اینجا منتظر توست." در ضمن، بهش توضیح بدید که این تنبیه نیست. اگه نخواست که اونجا بمونه با قدرت اما نه با بداخلاقی اونو در مکان موردنظر نگه دارید. دنبال کار خودتون برید. البته جاش حتما امن و روشن باشه و به هیچ وجه بهش نگاه نکنید و بذارید با خودش کنار بیاد.در مورد اینکه چطوری فرمان بدید که کودکتون به حرفتون گوش کنه مواردی هست که باید رعایت کنید. فرمان شما باید روشن باشه یعنی دقیقا بگید چی کار کنه (مثلا نگید برو اتاقتو مرتب کن بگید برو اسباب بازی هاتو بریز توی سبد). دستور شما باید کوتاه باشه. هر چی طولانی تر باشه احتمال اجرا کمتره (مثلا نگید قرار بود از بیرون میای بری لباستو عوض کنی بگید عزیزم لباس!). فرمان های قابل اجرا برای انجام کار صادر میشه نه برای انجام ندادن (مثلا نپر روی مبل بپر بغل بابا). آدم به لحاظ روانی از چیزی که منع میشیم، تحریک می شیم و انجام میدیم پس به جای اینکه بگید انجام نده و نکن بگید چی کار انجام بده. در خصوص پرت کردن اشیا باید بگم که شما باید این پیغام رو به کودکتون بدید که پرتاب کردن مشکلی نداره به شرطی که شی درستی برای پرتاب کردن انتخاب بشه. اگر کودک وسیله‌ای غیرمجاز رو برای پرتاب کردن برداشت (مثلا کنترل تلویزیون) با آرامش اونو از دستش بگیرید و بگید «این برای پرت کردن نیست» و توپی به دستش بدهید و بگویید "به جاش این رو پرت کن." پرتاب کردن‌هایی رو هم که از روی خشم و عصبانیت نادیده بگیرید، چون اگه بفهمه به وسیله این رفتار می‌تونه نظر شما رو جلب کنه اونو بار‌ها و بار‌ها تکرار خواهد کرد.
بهتون توصیه میکنم که حتما پسرتون رو به مهد بفرستید ، مهم‌ترین تاثیر حضور کودک در مهدکودک، اجتماعی شدنه. در مهدکودک، زیر نظر روان‌شناسان و کارشناسان کودک، آموزش‌های استاندارد به کودک ارایه می‌شه و روند رشد اجتماعی به درستی شکل می‌گیره. نکته‌ی مهم دیگه که در مهدکودک آموزش داده می‌شه اینه که کودک میفهمه دیگرانم مثل اون حق و حقوقی دارن و همه‌چیز برای اون نیست. بهتره در سنین پایین، به کودک آموزش داده بشه که به حقوق دیگران احترام بذاره.از طرفی امکان بازی‌های دسته جمعی، معمولا در فضای خونه پیش نمیاد بنابراین کودکانی که به مهدکودک نمی‌رن نمی‌تونن به بلوغ اجتماعی لازم برسن؛ علاوه بر این، قدرت مسئولیت‌پذیری و قانون‌مداری هم از طریق بازی‌های گروهی به بچه‌ها آموزش داده می‌شود و کودکانی که به مهد نمی‌رن از این جنبه‌های رشد اجتماعی هم تا حد زیادی، محروم می‌مونن. نتایج مثبت دیگه ای که مهدکودک برای کودکان داره پرورش توانایی هماهنگی بین اندام بدن، افزایش قدرت حافظه‌ی دیداری و شنیداری، تمرکز حواس و دقت در انجام کارهاس و نکته‌ی بعدی در خصوص ضرورت فرستادن کودک به مهدکودک، اینه که بچه‌ها باید جدایی از خانواده رو یاد بگیرن و تجربه کنن که البته باید به طور تدریجی و در زمان‌های مشخص انجام بشه تا کودک ضربه نخورد. 
پیشنهاد میکنم شرایطی که باعث این رفتارهاش می شه رو بررسی کنید، مثلا آیا برای مدت طولانی بهش بی توجه بودید و برای جلب نظر شما، این واکنش رو نشون می دهه؟! خشم و عصبانیتش معمولا بی دلیله یا دلیلش معقول نیست ؟ و یا بعد از ناکامی عصبانی میشه؟ بهتره عوامل موثر بر این رفتار رو شناسایی کنید و با تغییر موقعیت، در صدد رفع آن ها بربیاید.در صورت ادامه داشتن یا تشدید این رفتارها به متخصص روان شناس کودک مراجعه کنید که علت خشم و لجبازی های زیادش به صورت جدی تری بررسی و رفع بشه.

شاد و موفق باشید