2794

توهین همسر

نام ارسال کننده محرمانه می باشد 151 بازدید

سلام دوستان لطفا کمک کنید واگه تجربه ای یانظری دارید بهم بگید لطفا

من۳ساله ازدواج کردم ویه پسر۱ونیم ساله دارم،همسرم۲۵سالش هست وفامیل نزدیکیم،براساس اینکه همدیگه رومیشناسیم وآشناهستیم من خیلی سخت نگرفتم براشون تاهرجایی که ممکن بود باهاشون راه اومدم،اما همسرم وخانوادش بدون اینکه قدر دان باشن خیلی اذیت کردن وتامشکلی پیش میاد فقط توهین میکنن ومیگن که توبرای تیغ زدن مااومدی درحالی که هم مهریم کمه هم شیربها نگرفتم ازشون

همسرم خیلی اهل صحبت نیست وقتی هاییم که حرف میزنه فقط توهین میکنه القاب زشت بکارمیبره و ازقیافم ایراد میگیره وبازن دیگران مقایسه میکنه،ازصبح تاشب سرکاره و وقتی میادخونه سرش توگوشیه یافقط به پسرم محبت میکنه ومن رونادیده میگیره بطوری که انگار فقط بعضی مواقع همخوابه هستیم هیچ حرف عاشقانه بینمون رد وبدل نمیشه،من خیلی ادم احساسی هستم وقتی بهش اعتراض میکنم یامسخره میکنه یاتوهین میکنه همینم باعث سرکوفت احساساتم میشه واذیتم میکنه.شباتادیروقت بادوستاش بیرونه. من حق اعتراض بهش روندارم،حرفی بزنم میگه زن وظیفش کارخونست ونوکره،تفریح یامسافرت نمیریم،من شهرغریب هستم وحتی حاضر نیست خونه پدرم برم ورضایت ندارم که تنهابرم.خیلی کم بهم پول توجیبی میده وبرای یه مبلغ ناچیز حتی زیر۵۰۰ هزار باید بارها بهش بگم وقتیم میده بابتش سوال جواب میکنه اماخرج خونه رومیده،ایشون متکی به پدرش هست برای کار،کشاورز هستن وباهم کار میکنن وحاضربه انتخاب کاردیگه نیست،باپدرشون توی یه خونه وداخل اتاق زندگی میکنیم به متراژ حدودا ۳۵ متر که اتاق خواب نداره ولی حموم و دستشویی جداهستش،حاضر به اجاره خونه نیست و توانایی ساخت خونه مستقل روهم نداره

اگه بابی پولی ونداریش کنار بیام بااخلاق وگفتارش نمیتونم واین واقعا عذابم میده احساس حقارت میکنم وفکرمیکنم رومون توی روی هم بازشده واحتراماازبین رفته. کل ذهنم رودرگیر کرده،دارم به این فکرمیکنم که طلاق بگیرم و مستقل زندگی کنم ولی نمیدونم تکلیف پسرم چی میشه

بنظرتون چیکارکنم درضمن ایشون اعتمادی به مشاور واین راهکارا نداره

اطلاعات تکمیلی

جنسیت زن وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

روانشناس، روان درمانگر و مشاور

درود فراوان در زندگی برای شما ارزشی قائل نیستند نمانید ماشالا کلکسیون بدی ها هستند ایشون،
مشاوره و روانشناسی برای ایشون و خانواده‌اش اثر نخواهد داشت تصمیم دیگری بگیرید خودتان مشاور مراجعه کنید تا یک برنامه و یک راه مشخص را به شما نشان دهد ون بچه‌تان کوچیک است حضانتش دست شماست

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید