سردرگمی بعد از 11 سال زندگی

من 36 سالمه و همسرم 30 سال  یک پسر 4ساله داریم خب خلاصه خونه و ماشین و کار دارم و زندگی متوسطی تونستم برای خانواده ام تامین کنم اهل هیچ خلافی از هیچ نوعش نیستم و از نظر خودم و اطرافیانم نرمال و عیب خاصی ندارم گذشته از این تو رابطه جنسی و دیگر موارد هم کم و کاستی برای طرف مقابلم نذاشتم.مشکل اینجاست که همسرم سر کوچکترین چیزا قهر میکنه بخاطر چیزهای خیلی کوچیک مثل آشغال بردن جالبه حداقل نصف موارد هم خودش مقصره ولی هیچ گاه اعتراف نمیکنه و انقد مسئله رو ادامه میده که من باز معذرت خواهی کنم....در طول ماه احساس میکنم با چندین نفر دارم زندگی میکنم بعضی روزها عالی هستش بعضی روزها بی تفاوت و انگار اصلا من وجود ندارم دیگه بجای رسیده که بعضی اوقات به جدایی فکر میکنم حس آزادی پیدا می کنم و خوشحال میشم ولی به خاطر بچه منصرف میشم مشکل اینجاست که همیشگی نیست اگه همیشگی بود خوب به خودم حق میدادم و رابطه رو تموم میکردم ولی یک روز خوبه یک روز بد موندم چیکار کنم اگه جوابتون مشاورس یا صحبت کردنه بارها باهاش صحبت کردم و قبولم داره حرف هام رو به منطق خودشم میدونه ولی میگه من همین جوری هستم تغییر نمی کنم