اواخر عمر پدرم

با سلام و عرض ادب

مواجهه با مرگ عزیزان تأثیر سنگین‌و اجتناب ناپذیری بر ما می گذارد. یک بعد آن غم از دست دادن آن شخص است، اینکه دیگر در کنارمان نیست و از دست دادن حضور آن شخص و احساس دلتنگی برای او بسیار دردناک است. بعدم دوم آن هم این است که مواجهه با مرگ، اضطراب مرگ خودمان را تشدید می کند. گویا مواجهه با مرگ دیگران تلنگری بر دفاع های معمول ما در مقابل احتمال مرگ می زند. همه ما می دانیم فانی هستیم ولی از آن جایی که مرگ برای ما ناشناخته و کمی ترسناک است از فکر کردن به آن پرهیز می کنیم. ولی وقتی شخصی از نزدیکانمان را می بینیم که مرگ را تجربه می کنیم به نوعی دوباره یاد این می افتیم که مرگ واقعیتی قطعی و غیرقابل اجتناب است که خودمان هم آن را تجربه خواهیم کرد.

از آنجایی که سرطان بیماری ای است که در سطوح پیشرفته، بیمار را در همه ابعاد درگیر می کند، فشار روانی زیادی بر مراقب یا مراقبین اصلی وارد می کند. زمان های طولانی که صرف پیگیری های درمانی و مراقبتی می شود، دیدن درد کشیدن و اذیت شدن بیمار، هزینه های زیاد، ندیدن نتیجه امیدوارکننده و ...  که اغلب زمانی طولانی تداوم می یابد بسیار دردناک و ناراحت کننده است. 

تجربه افکار  ناشی از مرور خاطرات دشواری که داشتید اگر به میزان زیاد و با شدت فراوان تکرار می شود، بسیار آزاردهنده است. توصیه می کنم با توجه به مجموعه شرایطی که توصیف کردید که بسیار پیچیده و دشوار است حتما برای کمک به خودتان اقدام کنید و به صورت حضوری یا آنلاین از یک مشاور با تجربه کمک بگیرید. شما نیاز دارید در محیطی امن و در کنار یک فرد با تجربه تجربه سنگینی که داشتید را هضم و جذب کنید و به جای تلاش برای عقب زدن و سرکوب این خاطرات، آن ها را تحلیل کنید و معنایی که برای شما دارند را درک کنید. سپس می توانید رفته رفته این تجربه سخت را بپذیرید و پشت سر بگذارید.