خانواده

سلام خانوم مجرب

خانوم مجرب من ۱۴سالمه و دیروز یه پیام ارسالی شمارو خوندم حقیقتا دلم برای خودم سوخت یه دختر ۱۳ ساله براتون از عشقش نوشته بود واقعا سطح سختیای اونو با زندگی خودم مقایسه کردم حسودیم شد بهش.

خانواده‌ی من مذهبی نیستن ولی اصلا دختر رو ادم حساب نمیکنن از نظرشون دختر فقط برای کار کردنه و من خدمتکار خونه هستم و برادرم بچشون حتی مادرم از اینکه قصد سقط منو داشته و از ترس از دست دادن برادرم اینکارو نکرده هم برام گفته.همه جوره مسخرم میکنن یا مثلا برادرم که دوسال از من بزرگتره نمره یک بیاره و من بیست یک اون باعث افتخاره ولی من نه این کوچیک ترینشه مادرم حتی خوراکی های منو میده به برادرم.یا مثلا من مریض میشم دکتر که نمیبرن هیچی تازه مثلا پدرم بهم میگه ایشالله بمیری یا بعضی وقتا میگه جدیدا ازت بدم میاد.خیلی سعی میکنم اهمیت ندم ولی خب. من واقعا دارم زجر میکشم از شنیدن حرفاشون دیوونه میشم بجز اینا سخت گیری شدید که از رو علاقه نیست هم دارن من حق ندارم با یک دختر حرف بزنم هر دوستی داشته باشم یجوری باید باهاش قط ارتباط کنم ولی برادرم ازاده‌.این برام زجر اوره که هیچکس برای من ارزش قاعل نیست و حتی یک نفر منو دوست نداره.ببخشید طولانی شد