سلام خوبین خانم دکتر
من همون دختر ۲۵ساله ای هستم که خجالتی بودم یادتون هست؟!
گفتین براتون بگم در کودکی من ایا خشم یا کتک از طرف خانوادم نبوده؟نه من فرزند دوم خانوادم و یک بردار بزرگ تر از خودم دارم و پدر و مادر من کاملا با من مهربان و کمک حالم بودن اما من از کودکی هیچ وقت با دوستانم وقتی نگذروندم یعنی هر کاری که خاستم انجام بدم چه خرید چه قرار با دوستانم مادرمم همراهم بودن تا جایی که میدونم قبل اینکه اذدواج کنم
تمام روزها خونه بودم و اوقاتی با دوستانم نگذروندم حتی زمانی که دانشگاهم همین طور بوده شما درست متوجه شدید من اهل جمع شلوغ و هیاهو نیستم
من یه معلم سادم که به بچه های کوچیک اموزش میدم توی محل کارمم خیلی نمیتونم ارتباط بر قرار کنم و معمولا بعد از به اتمام رسیدن کلاسم سریع برمیگردم خونه بدون اینکه به جمع همکاران برم شاید تعجب کنید چطور یه معلم میتونه انقد خجالتی باشه!!!
متاسفانه هستم نمیدونم شاید بقول شما این خجالت نباشه
همیشه وقتی میخام صحبت کنم قبلش فکر میکنم ببینم ایا این حرفم درسته بقول شما تفکیک میکنم و انقد کشش میدم که منصرف میشم از صحبت کردن بخصوص جمع های شلوغ خانوادگی همسرم
اگرم یه جایی اشتباه صحبت میکنم یا پشیمون میشم از حرفام روز ها خودخوری میکنم چرا این حرفو زدم چرا اینجوری شد یعنی اون راجب من چی فکر میکنه یعنی میگه من دختر بدیم و......
خانواده همسرم خیلی خوشحالن که من باردارم همیشه یه من لطف دارن اما کم صحبتی من باعث شده اونا فکر کنن من مایل نیستم کسی به خونم بیاد و مراقبم باشه این بحثا
در کل خانم دکتر من به گفته روان شناسی که پیشنهاد کردن به جمع شلوغ بیشتر برم این حساسیت ریز بینی حرفام دقت بیشتری میکنم و حساس تر شدم
خیلی وقتا بابت حرفای که میزنم و خجالت میکشم گریه میکنم تنهایی و خیلی عذاب میکشم خیلی اذیت میکنم خودمو این موضوع قبل از بارداریمم بوده که بدونید بخاطر حساسیت این دورانم نیست وقتی به کلاس بچه ها میرم خیلی اروم تر میشم و حالم بهتر میشه
خیلی مطالب مفید گوش میدم میخونم این دو روزم کتاب راجبش گرفتم و دارم مطالعه میکنم.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید