روحی

سلام میخواستم یه مشاوره بگیرم ۲۱ سالمه

من چند وقتی به شدت عصبی ساکت و فراری از جمع و حتی خانوادم شدم و همش احساس میکنم دلم پره و میخام گریه کنم تا راحت بشم

 از سویی بیش از حد با خودم صحبت میکنم توی ذهنم رویا میسازم نمیخام اینکارو کنم خیلی کوشش میکنم اینکار و نکنم ولی دست خودم نیست کم کم بقیه متوجه میشن انگار ک با خودم حرف میزنم 

وقتی یه زره اعصبانی میشم یا استرس میگیرم بدنم میلرزه از حال میرم انگار

توی این چند وقت ناراحت شدم سر موضوعاتی بانامزدم مشکلاتی پیدا کردم و اینکه خارج از کشور هست و بعضی اوقات کنارم هست شاید اینتوی کرده منو حساس شدم همش دنبال یه چیزی میگردم ک شلید این موضوع حال مو اینتوری کرده نمیدونم چیکار کنم میترسم مشکل روانی جدی پیدا نکنم 

 احساس تنهایی میکنم انگار یکی رو نیاز دارم ک باهمه وجود درکم کنه